درمان مشکلات ، اختلالات و بیماری های جنسی ارتباط تنگاتنگی با علم روانشناسی دارد .
بسیاری از پزشکان اختلالات جنسی و مشکلات جنسی را به عامل فیزیولوژیکی مرتبط می کنند .
حال آنکه، بدون توجه به مسایل روانی بیمار ، مشکلات جنسی افراد قابل درمان نیست .
با توجه به اینکه درمان مشکلات و اختلالات جنسی افراد نیازمند نسخه های چند رشته ای و چند تخصصی است، حضور روانشناسان، متخصصان زنان و زایمان، کارشناسان مذهبی، اورولوژیست ها و … در فرآیند درمان لازم است .
ناتوانی جنسی در مردان، یکی از مباحث متأخر در در عرصه عمومی در ایران است.
این پدیده هر چند که مشکل نوظهوری نیست ولی عقب نشینی خطوط قرمز جامعه در اثر روند توسعه و مدرن شدن روزافزون، در ایران امروز آسان تر از قبل “موضوعی برای گفتگوهای مردم” شده است.
در سال ۱۳۸۶، دبیر همایش خانواده و سلامتی در ایران، اعلام کرد که ۵۰ تا ۶۰ درصد طلاق ها در ایران، ناشی از مشکلات و اختلالات جنسی است.
بخش عمده ای از این اختلالات، ناتوانی جنسی در مردان در اشکال گوناگون آن است.
ناتوانی جنسی دقیقاً چیست؟
تمایلات و رفتار جنسی در انسان در چهار حوزه تعریف می شود و اختلال های جنسی نیز این چهار حوزه را در بر می گیرد.
این چهار حوزه عبارتند از:
۱- میل جنسی:
یعنی کشش ذهنی و درونی برای ایجاد ارتباط جنسی که به صورت طبیعی باید در انسان وجود داشته باشد.
۲- رفتار تحریکی؛
یعنی شخص به لحاظ فیزیکی بتواند آمادگی لازم برای ارتباط جنسی را بدست بیاورد و رابطه جنسی را از این حیث بدون مشکل پیش ببرد.
۳- ارضاء شدن جنسی؛
یعنی شخص باید به درستی و در زمان مناسب ارضاء شود.
۴- آرامش و سکون ذهنی و جسمی پس از ارضاء شدن.
البته منظور از ناتوانی جنسی، در میان عامه مردم، ناتوانی در دو حوزه اول است و به نظر می رسد که ناتوانی جنسی هم بیشتر در همین دو حوزه رواج است.
یعنی در افت کشش جنسی و ناموفق بودن در ایجاد ارتباط به لحاظ فیزیکی.
ممکن است فرد کشش جنسی داشته باشد اما به لحاظ فیزیکی برای برقراری رابطه و یا ادامه دادن رابطه، مشکل داشته باشد.
ظاهرا شایع ترین نوع ناتوانی جنسی، ناتوانی در نعوظ در عین برخورداری از اشتهای جنسی است.
بله ؛ منظور از ناتوانی جنسی در مردان، بیشتر همین ناتوانی است.
یعنی ناتوانی در نعوظ و یا ادامه دار نبودن نعوظ.
مردان ممکن است به علل گوناگون با وجود تمایل جنسی ، ناتوانی فیزیکی در برقراری رابطه جنسی داشته باشند.
البته به لحاظ علمی، انزال زودرس نوع شایع تری از ناتوانی است ولی مردم غالباً این حالت را مصداق ناتوانی جنسی نمی دانند.
اما این حالت هم نوعی ناتوانی است؛
چون در این حالت مرد خودش ارضاء می شود اما رضایت جنسی همسرش تامین نمی شود.
این ناتوانی، شایع ترین نوع ناتوانی جنسی است اما ناتوانی به معنای عام، همان مشکل نعوظ علیرغم میل جنسی است.
انزال زودرس با اینکه مصداقی از ناتوانی است اما ظاهراً لطمه روحی چندانی به مردان نمی زند. درست است؟
نه، انزال زودرس ممکن است به مخدوش شدن رابطه مرد با همسرش شود.
یعنی نارضایتی زن بر روان مرد هم تاثیر می گذارد.
این وضع ممکن است به اعتراض زن بینجامد و زندگی زن و مرد را به کلی تحت تاثیر قرار دهد.
انزال زودرس و اعتراض زن به این وضع، می تواند موجب شرمندگی و استرس مرد شده و به تشدید این حالت در وجود او منجر شود.
استرس می تواند ضعف در این زمینه را بیشتر کند.
توانایی جنسی در مردان، بخش عمده ای از اعتماد به نفس آنها را در ارتباط با جنس مخالف تشکیل می دهد.
بنابراین ممکن است سرزنش شدن از سوی زنان در اثر انزال زودرس، اعتماد به نفس مرد را کاهش دهد.
سرزنش از سوی زنان در اثر انزال زودرس مرد، حتی ممکن است در درازمدت موجب کاهش میل جنسی مرد شود.
پس انزال زودرس لزوماً فقط موجب نارضایتی زنان نمی شود.
اما طبیعتاً ناتوانی در نعوظ علیرغم برخورداری از میل جنسی، بیش از انزال زودرس موجب نارضایتی مردان می شود.
به همین دلیل هم شاید نام ناتوانی بر این پدیده گذاشته شده است.
یعنی مرد میل به رابطه جنسی دارد و قدرت ارضاءشدن هم دارد اما توانایی جسمی برای این کار ندارد.
وقتی که صرفاً میل جنسی افت می کند، مردان کمتر ناراضی هستند چرا که گرایش زیادی به برقراری رابطه جنسی ندارند.
نارضایتی در این حالت بیشتر ناشی از تهدید احتمالی این وضع برای بنیان خانواده مرد است و گرنه فی نفسه، لطمه زیادی به مرد نمی زند .
