سرطان کلیه

گزینه های درمان سرطان کلیه به مرحله بیماری و عوامل دیگر بستگی دارد. بیشتر افراد، حتی افرادی با مراحل پیشرفته بیماری، نوعی جراحی خواهند داشت. درمانهای اضافی ممکن است شامل درمانهای هدفمند و سیستم ایمنی درمانی باشد. شیمی درمانی و پرتونگاری معمولاً مورد استفاده قرار نمی گیرد.

انواع درمان سرطان کلیه

از آنجا که هر دو روش داروهای درمان هدفمند و ایمونوتراپی جزو موارد اضافه شده در انبارها برای درمان سرطان هستند، درمان برای مبتلایان به سرطان کلیه تنها در چند سال گذشته تغییر قابل توجهی کرده است.

گزینه های درمانی سرطان کلیه در صورتی که به دو دسته تقسیم شوند قابل فهم تر است:

درمان های موضعی:

سرطان را از آنجا که منشاء آن است درمان می کند و شامل جراحی، جراحی کرایو، پرتودرمانی، آمبولیزاسیون شریانی و پرتودرمانی می شود.

درمانهای سیستمیک:

سلولهای سرطانی کلیه را در هر جایی که ممکن است در بدن باشند (سیستماتیک) پیدا می کند و شامل درمان هدفمند، ایمونوتراپی، شیمی درمانی و سایر آزمایشات در کارآزمایی های بالینی است.

بسیاری از افرادی که به سرطان کلیه مبتلا هستند، ترکیبی از این درمان ها را خواهد داشت.

باز هم توجه به این نکته مهم است که گزینه های درمانی در چند سال گذشته تغییر اساسی کرده اند.
به عبارت دیگر، اگر با شخصی که دقیقاً سه سال پیش معالجه شده است صحبت می کنید، ممکن است گزینه های درمانی امروز بسیار متفاوت باشد.

عمل جراحی

برخی از انواع جراحی ها برای بیشتر مبتلایان به سرطان کلیه انجام می شود.
افراد مبتلا به سرطان کلیه در مراحل اولیه بهترین کاندید برای جراحی هستند، اما سرطان کلیه یکی از معدود تومورهای جامد است که ممکن است جراحی حتی با بیماری متاستاتیک پیشرفته (مرحله ۴) مفید باشد.

انواع جراحی سرطان کلیه

اگر فردی دارای دو کلیه عملکردی باشد، برداشتن کل کلیه به راحتی ممکن است انجام شود، زیرا تنها یک کلیه برای عملکرد مناسب لازم است.
برخی افراد ممکن است فقط یک کلیه کاربردی داشته باشند، یا دارای یک نوع کلیه مانند کلیه نعل اسب باشند.
این ممکن است در انتخاب رویه تأثیر بگذارد.

به طور کلی، گزینه های جراحی بسته به مرحله سرطان کلیه می تواند متفاوت باشد و شامل موارد زیر است:

نفرکتومی جزئی:

در این روش علاوه بر سرطان برخی از بافت های اطراف آن برداشته می شود. با وجود سرطان های اولیه (مرحله اول) این روش گاهی اوقات می تواند درمانی باشد.

نفرکتومی ساده:

یک نفرکتومی ساده شامل برداشتن کلیه است. نفرکتومی ساده اغلب برای سرطان کلیه مرحله I انجام می شود (اما ممکن است یک روش رادیکال نیز انجام شود).

نفرکتومی رادیکال:

علاوه بر از بین بردن کل کلیه، نفرکتومی رادیکال شامل برداشتن غدد فوق کلیوی، غدد لنفاوی مجاور و برخی بافتهای اطراف آن (چربی محیطی و رگ Gerota) است.
نفرکتومی رادیکال اغلب درمان توصیه شده برای مرحله II و مرحله III سرطان کلیه است و می تواند درمانی باشد.
(در سرطانهای بسیار پیشرفته ، ممکن است رگ کلیوی و بخشی از سیاهرگ تحتانی نیز برداشته شود).

همانطور که قبلاً اشاره شد، جراحی حتی برای افراد مبتلا به سرطان کلیه مرحله IV انجام می شود.
اگر هیچ گسترش دوری وجود نداشته باشد (بدون متاستاز دوردست)، ممکن است نفرکتومی رادیکال در نظر گرفته شود.
برای کسانی که متاستاز دوردست دارند، نفرکتومی ممکن است به عنوان یک درمان تسکین دهنده (برای بهبود علائم یا تمدید عمر) اما نه به عنوان یک روش درمانی انجام شود.

به جای نفرکتومی، ممکن است پرتودرمانی یا آمبولیزاسیون برای کاهش اندازه تومور اصلی انجام شود.

گزینه های درمانی بیشتر در زیر بحث شده است.

روشهای جراحی سرطان کلیه

همانطور که انواع مختلفی از جراحی وجود دارد که ممکن است انجام شود، رویکردهای مختلفی نیز وجود دارد. که شامل:

نفرکتومی باز:

این یک عمل جراحی سنتی است که در آن برش طولانی برای دستیابی و برداشتن کلیه انجام می شود.

نفرکتومی لاپاروسکوپی:

در یک عمل لاپاروسکوپی، چندین برش کوچک در دیواره شکم ایجاد می شود. ابزارهای ویژه ای از طریق این برش ها که از طریق آن کلیه (و هر بافت اطراف) برداشته می شوند وارد می شوند.

جراحی رباتیک:

جراحی روباتیک شبیه به روش لاپاروسکوپی است، اما عمل جراحی واقعی با سیستم روباتیک انجام می شود.

هنگام انتخاب یک جراح، بسیار مهم است که در مورد تجربه سؤال کنید، به خصوص با روشهای جدیدتر که کمتر تهاجمی هستند.
کاملاً واجب است که از یک جراح بالقوه بپرسید که بسیاری از روشهای انجام شده را انجام داده است.
به طور کلی، جراحان در مراکز سرطان که حجم بیشتری از این جراحی ها را انجام می دهند، نتایج بهتری دارند.

قبل از جراحی، بسیاری از طرفداران توصیه می کنند که نظر دوم را در یک مرکز ملی سرطان مشخص شده از موسسه سرطان دریافت کنند. این مراکز بزرگتر سرطان اغلب جراحانی دارند که در این جراحی ها تخصص دارند.

اثرات جانبی جراحی سرطان کلیه

از عوارض جانبی رایج جراحی می توان به خونریزی، عفونت، خطرات بیهوشی و خطر لخته شدن خون به دنبال جراحی اشاره کرد.
اگر فردی کلیه طبیعی داشته باشد، عملکرد کلیه معمولاً حفظ می شود (شما فقط به یک کلیه احتیاج دارید).
اگر کلیه دیگر بیمار باشد، یا اگر فقط یک کلیه وجود داشته باشد و برداشته شود، دیالیز (یا پیوند کلیه) لازم خواهد بود.

روش های درمانی جایگزین محلی

در حالی که عمل جراحی درمان انتخابی برای بیشتر سرطانهای کلیه است، این در افراد مسن یا افراد دارای بیماریهای پزشکی متعدد جدی ممکن است دشوار باشد.
برای کسانی که جراحی را تحمل نمی کنند، ممکن است روشهای درمانی مانند جراحی کرایو (انجماد تومورها) یا فركانس رادیو (سوزاندن تومورها) انجام شود.

آمبولیزاسیون تومور

آمبولیزاسیون شریانی یکی دیگر از درمان های موضعی است که ممکن است برای کوچک کردن تومور کلیه انجام شود.
در این روش، شریان مسافری به کلیه پیچیده می شود (مانند قرار دادن IV اما در اعماق بدن) و ماده ای تزریق می شود که جریان خون به کلیه را مسدود می کند.
بافتی که توسط شریان تغذیه می شود از جریان خون جدا شده و می میرد.

درمان کمکی

حتی اگر سرطان کلیه با جراحی به طور کامل برداشته شود، این احتمال وجود دارد که عود کند.
درمان های زیر ممکن است برای سرطان کلیه که گسترش یافته است (به عنوان درمانی برای سرطان متاستاتیک) مورد استفاده قرار گیرد، اما ممکن است بعد از عمل جراحی موفقیت آمیز نیز برای درمان سایر سلول های سرطانی باقیمانده که بسیار ناچیز هستند برای دیدن آن آزمایش های تصویربرداری انجام شود.

درمان هدفمند سرطان کلیه

درمانهای هدفمند داروهایی هستند که مسیرهای خاص رشد و گسترش سلولهای سرطانی را “هدفمند” می کنند.
از آنجا که فقط اخیراً در مورد تغییرات ژنتیکی و مسیرهای مولکولی درگیر در رشد سرطان آموخته ایم، اکثر این داروها تا همین اواخر در دسترس نبودند.
برخلاف شیمی درمانی (درمانی که به هر سلول سریع تقسیم می شود)، هدف قرار گرفت.
روشهای درمانی عمدتاً با سلولهای سرطانی تداخل دارند و به همین ترتیب، اغلب عوارض جانبی کمتری دارند.

درمانهای هدفمند سلولهای سرطانی را به طور مستقیم از بین نمی برند ، بلکه سلولهای توموری “گرسنه” به سادگی عمل می کنند.
به همین ترتیب، آنها معمولاً یک سرطان را درمان نمی کنند، اما برخی از این داروها ممکن است اجازه دهند یک تومور برای مدت زمان قابل توجهی کنترل شود یا تحت کنترل قرار گیرد (درست مانند یک بیماری مزمن).

داروهای درمانی مختلف هدفمند به روشهای مختلفی کار می کنند.

مهارکننده های آنژیوژنز:

این داروها برای جلوگیری از رشد رگ های خونی (آنژیوژنز) که برای رشد تومورها لازم است، کار می کنند. مثال آن Avastin bevacizumab است.

مهارکننده های کیناز:

این داروها برای جلوگیری از رشد سلول های سرطانی کار می کنند.
به عنوان نمونه می توان به مهار کننده های mTOR Afinitor (everolimus) و Torisel (temsirolimus) و همچنین Nexavar (sorafenib) ،Sutent (sunitinib) ˛Votrient (pazopanib) Inlyta (axitinib) و Cabometyx (cabozantinib) اشاره کرد.
نوع متفاوت مهار کننده کیناز، Tarceva (ارلوتینیب) ممکن است برای سرطان کلیه نوع سلول روشن استفاده شود.

اثرات جانبی استفاده از مهار کننده ها

هر دو نوع مهارکننده ها در عوارض جانبی متفاوت هستند، اما بسیاری از آنها خفیف هستند.
عوارض جانبی شایع اما جدی تر شامل آسیب کبد، فشار خون بالا، خونریزی و سوراخ شدن روده است.

ایمونوتراپی سرطان کلیه

ایمونوتراپی که به عنوان درمان بیولوژیک نیز شناخته می شود، گروهی از درمان ها است که با تحریک سیستم ایمنی بدن خودمان برای مبارزه با سرطان کار می کنند.
ایمونوتراپی در واقع شامل طیف گسترده ای از انواع درمان است.

رایج ترین داروهای مورد استفاده در سرطان کلیه عبارتند از:

مهار کننده های ایست بازرسی:

مهار کننده های ایستگاه بازرسی مانند Opdivo (nivolumab) ˛Yervoy (ipilimumab) و Tecentriq (atezolizumab) با استفاده از ترمزهای سیستم ایمنی بدن به طور اساسی کار می کنند تا بتوانند با سرطان مبارزه کنند.

سایتوکین ها:

سایتوکاین ها از جمله اینترفرون و اینترلوکین ۲ داروی ایمونوتراپی غیر اختصاصی هستند که سیستم ایمنی بدن را برای مقابله با هر مهاجم خارجی از جمله سلول های سرطانی تحریک می کنند.

در صورت مؤثر بودن، ایمونوتراپی بعضی اوقات حتی با سرطان های بسیار پیشرفته می تواند تأثیر چشمگیری داشته باشد.

اثرات جانبی ایمونوتراپی 

عوارض جانبی داروهای سیستم ایمنی درمانی ممکن است متفاوت باشد، اما اغلب شامل تب، بثورات پوستی، سرفه، پتاسیم زیاد و میزان سدیم پایین و شرایطی است که با “itis” به پایان می رسد مانند پنومونییت (التهاب ریه ها) و هپاتیت (التهاب کبد).

شیمی درمانی سرطان کلیه

شیمی درمانی از داروهایی استفاده می کند که در تقسیم سلول ها برای از بین بردن سلول های سرطانی دخالت دارند.
از آنجا که داروهای شیمی درمانی، تمام سلولهای تقسیم کننده سریع (نه فقط سلولهای سرطانی) را از بین می برد، اغلب منجر به عوارض جانبی مربوط به سلولهای طبیعی که به سرعت تقسیم می شوند، مانند فولیکول های مو (ریزش مو)، سلولهای مغز استخوان (تعداد سلولهای سفید خون پایین) وجود دارد.
تعداد گلبولهای قرمز و پلاکتها و سلولهای دستگاه گوارش (باعث تهوع و استفراغ) می شوند.

تعدادی داروی متفاوت وجود دارد که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، اما این داروها در مقایسه با برخی سرطانهای دیگر کمتر از سرطان کلیه استفاده می شوند، زیرا اغلب تأثیر کمی دارند.

پرتو درمانی سرطان کلیه

پرتو درمانی از پرتوهای ایکس انرژی بالا برای آسیب دیدن بافت ها استفاده می کند.
ممكن است از طريق قرار دادن دانه هاي راديواكتيو (براكي تراپي) به صورت خارجي (تشعشع پرتو خارجي) يا در داخل انجام شود.

پرتو درمانی ممکن است بعنوان یک درمان کمکی بعد از عمل برای رسیدگی به سلولهای سرطانی که ممکن است باقی مانده باشد یا به عنوان یک روش تسکین دهنده استفاده شود (درمانهایی که برای کاهش علائم سرطان پیشرفته اما برای درمان سرطان استفاده نمی شود).

یک شکل تخصصی از پرتودرمانی به نام رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک (SBRT) به طور فزاینده ای در سالهای اخیر برای درمان متاستازهای جدا شده (تنها چند مورد) از سرطان کلیه به مغز یا نخاع استفاده می شود.
در این روش، یک دوز بالای تشعشع به یک ناحیه موضعی از بافت (مانند لکه ای از سرطان کلیه که در مغز گسترش یافته است) در تلاش برای معالجه متاستاز داده می شود.
خیلی زود است که واقعاً بدانیم که چگونه این ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد، اما در افراد به درستی انتخاب شده ممکن است توانایی تمدید زندگی را داشته باشد.

این رویکرد برای درمان فقط یک یا چند منطقه شیوع (که به آن “الیگومتاستاز” در زبان پزشکی گفته می شود) نسبتاً جدید است، اما بهبود نتایج برای مبتلایان به برخی از انواع سرطان که شیوع داشته و قبلاً غیرقابل درمان بود این درمان یافته شده است.

آزمایشات بالینی سرطان کلیه

در حال حاضر بسیاری از آزمایشات بالینی در حال انجام است که به دنبال راههای بهتری برای درمان سرطان هستند.
این مطالعات تحقیقاتی به بررسی ترکیبی از درمانهای فوق و همچنین درمانهای جدیدتر که هنوز تایید نشده اند می پردازند.
طبق اعلام موسسه ملی سرطان، همه افرادی که به تازگی به سرطان کلیه مبتلا شده اند می توانند در صورت امکان کاندیداهای آزمایشات بالینی شوند.

بسیاری از افراد از گزینه آزمایش های بالینی وحشت دارند، اما این نکته را باید در نظر داشته باشید که کلیه درمان هایی که در حال حاضر برای سرطان کلیه استفاده می شود، یکبار در آزمایشات بالینی مورد مطالعه قرار گرفتند.

در مورد داروهای متداول برای سرطان متاستاتیک کلیه، بسیاری از این داروها حتی در حدود یک سال قبل در آزمایشات بالینی موجود بودند.

به عنوان نمونه، یک بررسی و متاآنالیز در سال ۲۰۱۸ به این نتیجه رسید که، برای درمان خط اول سرطان متاستاتیک کلیه، Cabometyx و Opdivo به علاوه Yervoy بهترین گزینه ها هستند. کابومتریک فقط در ایالات متحده برای ردیف اول تصویب شد. درمان سرطان کلیه در دسامبر سال ۲۰۱۷ (برای سرطان کلیه که سایر درمانها در سال ۲۰۱۶ شکست خورده است) تصویب شد، و Opdivo و Yervoy فقط در سال ۲۰۱۶ تصویب شدند.

اکثر مطالعات و تحقیقات پزشکی در حال پیشرفت در مورد سرطان کلیه به دنبال داروهایی هستند که به طور خاص سلولهای سرطانی کلیه را هدف قرار می دهند و بنابراین احتمال بسیار مؤثرتری نسبت به درمان های مورد مطالعه در گذشته دارند.

به عنوان یک یادداشت نهایی در مورد درمان ها و آزمایشات کلینیکی، اگر بتوانید در مراقبت از سرطان ، خود شما طرفدار خودتان باشید یا شخصی را داشته باشید که بتواند از شما دفاع کند.
با تغییر سریع این روشها در بین انواع سرطان، برای کسی دشوار است که از آخرین یافته های تحقیق پیروی کنند.
اما هیچ کس به اندازه کسی که با این بیماری و یا عزیزانشان زندگی می کند، به اندازه کسی که با این بیماری زندگی می کند، انگیزه ندارد که درباره بهترین روش های درمانی (یا کسانی که کمترین عوارض جانبی دارند) بیاموزد.

طب مکمل (CAM)

هیچ روش درمانی جایگزینی وجود ندارد که به طور موثر سرطان کلیه را درمان کند، اما برخی از این روشهای درمانی ممکن است به سهولت در علائم سرطان و معالجه سرطان کمک کند.
روشهای درمانی یکپارچه سرطان مانند مدیتیشن، ماساژ و طب سوزنی در بسیاری از مراکز سرطان در دسترس هستند.

به عنوان یک یادداشت، مهم است که با پزشک خود در مورد هر نوع مکمل رژیم غذایی یا مکمل های ویتامین یا مواد معدنی مورد نظر خود صحبت کنید، زیرا برخی از این موارد به طور بالقوه می توانند در درمان سرطان اختلال ایجاد کنند.
درک این مسئله ساده تر است اگر فکر می کنید که چگونه این روش های درمانی کار می کنند.

روشهای درمانی مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی برای آسیب رساندن به سلولهای سرطانی طراحی شده اند.
بنابراین، آماده سازی هایی مانند مکمل های آنتی اکسیدانی ممکن است عاقلانه نباشند، زیرا می توانند سلول های سرطانی را از این درمان ها “محافظت کنند”.

داروهای خانگی و سبک زندگی

در حالی که شیوه های زندگی در مورد “گزینه های درمانی” به ندرت مورد بحث قرار می گیرند، از اهمیت کمتری برخوردار نیستند.
داشتن یک شبکه اجتماعی قوی می تواند اضطراب و پریشانی را که با تشخیص سرطان همراه است، کاهش دهد.

سرطان کلیه چیست ؟

علائم سرطان کلیه و عوارض آن چیست ؟

علل و عوامل سرطان کلیه چیست ؟

تشخیص سرطان کلیه و مرحله بندی آن

ما دلایل دقیق سرطان کلیه را نمی دانیم، اما چندین عامل خطر وجود دارد که احتمال ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش می دهد.

سرطان کلیه در آقایان بیشتر دیده می شود، در افرادی که سیگار می کشند یا چاق هستند، افرادی که در محل کار در معرض مواد شیمیایی خاصی قرار دارند و کسانی که شرایط پزشکی مانند فشار خون بالا دارند.

خطر ابتلا به سرطان کلیه در افرادی بیشتر است که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند و یا کسانی که سندرم های ژنتیکی خاصی به ارث برده اند.

میزان ابتلا به سرطان کلیه از دهه ۱۹۹۰ رو به افزایش است، اگرچه به نظر می رسد در چند سال گذشته رو به کاهش بوده است. که به احتمال زیاد به دلیل آزمایشات جدیدتر تصویربرداری مانند سی تی اسکن بوده است که توانایی یافتن و تشخیص بیماری را افزایش داده است.

اگر متوجه شوید که در معرض خطر بیشتری هستید، ممکن است احساس غرق شدن کنید. به یاد داشته باشید، داشتن خطر بالا ضمانت نمی کند که شما مبتلا به سرطان خواهید شد، و هنوز هم برخی از عوامل تحت کنترل شما وجود دارد.

شما می توانید در مورد هرگونه تغییر در شیوه زندگی مانند مدیریت وزن، ورزش و تغذیه سالم با پزشک متخصص بهداشت صحبت کنید و از علائم رایج آگاه باشید تا بتوانید در صورت لزوم آن ها را پیگیری کنید.

عوامل خطر سبک زندگی

دلایل دقیق سرطان کلیه مشخص نشده است، اما می دانیم که سرطان معمولاً از زمانی شروع می شود که یک سری جهش در یک سلول کلیوی طبیعی آن سلول را به سلول سرطانی تبدیل می کند.

با این حال ، ما چندین عامل خطر برای بیماری پیدا کرده ایم. عوامل خطر ممکن است احتمال ابتلا به سرطان کلیه را افزایش دهد اما لزوماً باعث سرطان نمی شود.

این نکته همچنین حائز اهمیت است که حتی اگر افراد هیچ فاکتور خطری برای ابتلا به این بیماری نداشته باشند، می توانند به سرطان کلیه مبتلا شوند.

برخی عوامل شناخته شده خطر سرطان کلیه شامل موارد زیر می شود:

سن

خطر سرطان کلیه با افزایش سن بیشتر می شود، اگرچه این سرطان ها در افراد در هر سنی و حتی کودکان نیز مشاهده شده است. معمولاً این بیماری بین ۵۰ تا ۷۰ سالگی تشخیص داده می شود.

جنسیت

سرطان کلیه در مردان تقریباً دو برابر زنان شایع است.

نژاد

خطر سرطان کلیه در سیاه پوستان کمی بیشتر از سفید پوستان است.

جغرافیا

سرطان کلیه در بین کسانی که در مناطق شهری زندگی می کنند بیشتر از مناطق روستایی است.

سیگار کشیدن

استعمال دخانیات یک عامل خطرناک برای سرطان کلیه است و افرادی که سیگار می کشند ۵۰ درصد بیشتر در معرض این بیماری هستند. تصور می شود که دلیل ۳۰ درصد سرطان های کلیوی در مردان و ۲۵ درصد در زنان سیگار کشیدن است.

این خطر مربوط به تعداد سال و پاکت های سیگار که فرد سیگاری می کشد و یا تعداد سیگارهایی که روزانه می کشد ضرب در تعداد سالهایی که فرد سیگاری است.

مانند سرطان ریه، خطر ابتلا به سرطان کلیه در هنگام ترک سیگار کاهش می یابد اما می تواند برای مدت طولانی بالا بماند. سرانجام این خطر برای افراد غیر سیگاری در حدود ۱۰ سال پس از ترک کاهش می یابد.

چاقی

افرادی که چاق یا دارای اضافه وزن (دارای شاخص توده بدنی بیش از ۳۰) هستند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کلیه هستند و تصور می شود چاقی علت ۱ از ۴ سرطان کلیه است. چاقی منجر به تغییر در سطح هورمون در بدن می شود که می تواند مربوط به این خطر باشد.

داروها

برخی از داروها وجود دارد که به وضوح با سرطان کلیه همراه است، و برخی دیگر که هنوز مطمئن نیستیم خطر وجود دارد یا خیر.

از مدتها قبل یک دسته از داروهای ضد درد با سرطان کلیه در ارتباط بوده است. Phenacetin، مسکنی که زمانی مورد استفاده گسترده قرار می گرفت، به دلیل همین نگرانی در سال ۱۹۸۳ در ایالات متحده ممنوع شد. بنا به این گفته، امروزه افرادی زندگی می کنند که ممکن است از این داروها استفاده کرده باشند، بنابراین لازم است که با پزشک خود در مورد هرگونه مشکل پزشکی که در گذشته داشته اید صحبت کنید.

به نظر می رسد که فنازتین یک عامل خطرناک بسیار مهم برای توسعه بیماری است. یک مطالعه در سال ۱۹۷۹ نشان داد که در استرالیا شیوع سرطان کلیه (در لگن کلیه) ۵۲٪ در زنان و ۳۹٪ در مردان در مدت ۳۰ سال پس از ممنوعیت این دارو درآن کشور کاهش یافته است.

برخی نگرانی ها وجود دارد که داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند Advil (ایبوپروفن) ممکن است خطر را افزایش دهد. همچنین ارتباطی بین مصرف آسپیرین و تیلنول (استومینوفن) و سرطان کلیه مشاهده شده است. تصور می شود این خطرات عمدتاً ناشی از استفاده بیش از حد از این داروهای ضد درد است اما این دلیل مهمی است که از این داروهای آماده فقط در صورت لزوم استفاده شود.

دیورتیک ها یا “قرص های آب” (به خصوص هیدروکلروتیازید) همچنین ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه همراه باشد. در حال حاضر، مشخص نیست که آیا این خطر مربوط به استفاده از این داروها برای درمان فشار خون بالا است و یا به دلیل وجود فشار خون بالا است.

علائم سرطان کلیه و عوارض آن چیست ؟

سرطان کلیه چیست ؟

شرایط پزشکی

شرایط پزشکی که با پیشرفت سرطان کلیه همراه بوده عبارتند از:

فشار خون بالا

همانطور که در بالا ذکر شد، مشخص نیست که فشار خون بالا و یا نسبت داروهای مورد استفاده برای درمان این بیماری عامل خطر برای سرطان کلیه می باشد.

تاریخچه لنفوم ها

مشخص نیست که آیا لنفوم ها شخص را مستعد ابتلا به سرطان کلیه می کنند، چه سرطان دارای جهش ژنی در این زمینه باشد و یا اینکه پرتونگاری که برای درمان لنفوم استفاده می شود، عامل خطر را افزایش میدهد.

سرکوب سیستم ایمنی

سیستم ایمنی سرکوب شده، خواه به دلیل داروهای پیوند عضو، اختلالات ایمنی ارثی، بیماریهای اکتسابی مانند HIV / AIDS یا سایر اشکال سرکوب سیستم ایمنی، خطر را افزایش می دهد.

سابقه سرطان تیروئید

به نظر می رسد افرادی که به سرطان تیروئید مبتلا شده اند دو تا هفت برابر بیشتر از همه در معرض ابتلا به سرطان کلیه هستند. هنوز مشخص نیست که آیا سرطان تیروئید (یا درمان آن) نقش مستقیمی دارد و یا اگر نه جهش ژنی مانند آنهایی که در ژنهای سرکوبگر تومور وجود دارد، در خطر هر دو سرطان نقش داشته باشد.

دیابت

خطر ابتلا به سرطان کلیه در مبتلایان به دیابت، بویژه افرادی که با انسولین تحت درمان قرار گرفته اند کمی بیشتر است.

پرتودرمانی برای سرطان دیگر

زنانی که در اثر سرطان دهانه رحم تابش اشعه داشته اند یا مردانی که برای سرطان بیضه تابش اشعه داشته اند، خطر بالایی دارند.

اچ آی وی / ایدز

سرکوب سیستم ایمنی به تنهایی یک عامل خطر برای سرطان کلیه است، اما به نظر می رسد داروهای مورد استفاده در درمان HIV نیز خطر را افزایش می دهد.

بیماری پیشرفته کلیه

افراد مبتلا به بیماری کلیوی مرحله پیشرفته، به ویژه افرادی که به دیالیز مبتلا هستند، خطر بیشتری دارند.

ابتلا به هپاتیت C مزمن

به تازگی، مشخص شده است که هپاتیت C نیز خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش می دهد. اکنون توصیه می شود هر کسی که بین سال های ۱۹۴۵ و ۱۹۶۵ متولد شده باشد، آزمایش خون برای غربالگری هپاتیت C انجام دهد، زیرا این بیماری اغلب فاقد علائم است تا اینکه آسیب قابل توجهی ایجاد کند.

سنگ کلیه

سنگ کلیه ممکن است یک عامل خطر در مردان باشد، اما این ارتباط در زنان دیده نشده است.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی

بیشترین مواجهه با محیط و مواد شیمیایی که خطر را افزایش می دهند مربوط به در معرض آن قرار گرفتن به خاطر کار (شغلی) است. برخی از این موارد شامل قرار گرفتن در معرض تری کلر اتیلن (یک حلال ارگانیک است که برای ریختن رنگ از فلزات استفاده می شود)، پرکلورهیلن (مورد استفاده در تمیز کردن خشک و خرد کردن فلزات)، کادمیوم (موجود در باتری های کادمیوم)، آزبست (موجود در ساخت و سازهای قدیمی)، بنزن (موجود در بنزین و یک نگرانی برای کارگران پمپ بنزین) و برخی علف کش ها (در کشاورزی استفاده می شود).

ژنتیک

بیشتر افرادی که به سرطان کلیه مبتلا می شوند سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند، اما داشتن سابقه خانوادگی سرطان کلیه خطر شما را افزایش می دهد. داشتن یک رابطه درجه یک با این بیماری (والدین ، خواهر و برادر یا فرزند) خطر را دوچندان می کند، اما اگر خواهر و برادر مبتلا به این بیماری باشد، خطر بیشتر است (همچنین نشانگر یک مؤلفه محیطی). خطر ابتلا به سرطان کلیه در مواردی که بیش از یک نفر از بستگان (حتی بستگان دور) نیز مبتلا به این بیماری باشند، بیشتر است و خصوصاً برای کسانی که سرطان در آن عضو خانواده قبل از ۵۰ سالگی تشخیص داده شده بود و یا بیش از یک سرطان کلیه داشتند.

اگر بیش از یک عضو خانواده مبتلا به سرطان کلیه تشخیص داده شده باشد، یا اگر سرطان در اعضای خانواده در سنین پایین تشخیص داده شده باشد، این احتمال وجود دارد که یکی از سندرم های ژنتیکی زیر توانسته در خانواده شما اجرا شود. اگرچه در حال حاضر، آزمایش ژن در مراحل ابتدایی است. سندرم های ژنتیکی و جهش های ژنتیکی دیگری احتمالاً در آینده کشف می شوند.

علاوه بر سابقه خانوادگی، افرادی که دارای برخی از سندرمهای ژنتیکی هستند، خطر بالایی دارند. تصور می شود که این سندرم ها ۵ تا ۸ درصد از سرطان های کلیوی را شامل می شوند و شامل موارد زیر هستند:

• سندرم فون هیپل-لینداو: مبتلایان به این سندروم به دلیل جهش در ژن VHL خطر بسیار بالایی از سرطان روشن سلول کلیه دارند (حدود ۴۰ درصد از افراد به این بیماری مبتلا می شوند).
• سرطان سلول کلیوی ارثی پاپیلاری
• سرطان سلولهای کلیوی و لیومیوم-کلیوی ارثی
• سندرم Birt-Hogg-Dube
• سندرم کوودن
• توبروس اسکلروز

علائم سرطان کلیه و عوارض آن چیست ؟

سرطان کلیه چیست ؟

مروری بر سرطان کلیه

سرطان کلیه بیماریهای مختلفی را شامل می شود ، اگرچه سرطان سلول کلیوی شایعترین نوع آن است.

از نظر تاریخی علائم درد پهلو (درد در پهلو و کمر) ، یک توده شکمی و خون در ادرار شایع ترین علائم بروز بوده است ، اما امروزه اغلب وقتی فرد دچار کم خونی می شود مشکوک است (تعداد کم گلبول های قرمز ) ، یا هنگام آزمایش تصویربرداری برای شرایط دیگری انجام می شود بطور ناگهانی دیده می شود . سی تی اسکن رایج ترین آزمایش تشخیصی است ، هرچند ممکن است سایر مطالعات تصویربرداری نیز انجام شود.
سرطان کلیه تا حدی بی نظیر است که ممکن است جراحی حتی با تومورهای پیشرفته انجام شود. هر دو روش درمانی هدفمند و داروهای ایمونوتراپی ممکن است مورد استفاده قرار گیرند که شیمی درمانی و پرتودرمانی نقش کمتری نسبت به برخی از سرطانهای دیگر دارند.

انواع سرطان کلیه

انواع مختلفی از سرطان کلیه وجود دارد ، از جمله:

سرطان سلول کلیوی:

کارسینوم سلول کلیوی تقریباً رایج ترین شکل سرطان کلیه است و از بین ۱۰ مورد سرطان کلیه ۹ مورد را تشکیل می دهد.

کارسینوم سلول ترانزیشنال :

کارسینوم سلول ترانزیشنال حدود ۷ درصد از سرطانهای کلیه را تشکیل می دهد. آنها از همان نوع سلولهای درگیر در سرطان مثانه بوجود می آیند و کارسینوم سلول ترانزیشنال بیشتر شبیه سرطان مثانه است تا کارسینوم سلول کلیوی.

تومور ویلم کلیه :

تومور ویلم سرطانی است که معمولاً در دوران کودکی بروز می کند و در بین سرطان های کودکی نسبتاً شایع است.

سارکوم کلیوی:

سارکوم کلیه یک تومور نادر است که در بافت پیوند کلیه شروع می شود.

این مقاله در درجه اول به سرطان سلول کلیوی متمرکز خواهد شد.

آناتومی و عملکرد کلیه

دانستن کمی در مورد آناتومی و عملکرد کلیه می تواند به شما در درک بهتر علائم کمک کند و همچنین بفهمید که سرطان در این منطقه چه تاثیری در بدن شما دارد.

کلیه ها از دو اندام لوبیایی شکل به اندازه یک مشت کوچک تشکیل شده است. هر کلیه به ترتیب در پشت اندام های شکمی ، در هر طرف ستون فقرات قرار دارد. برخی از افراد تنها به دلیل نقص هنگام تولد یا بیماری ، تنها یک کلیه دارند. آنها تا زمانی که عملکرد خوب کلیه داشته باشند ، می توانند با تنها یک کلیه خوب زندگی کنند.

وظایف اصلی کلیه ها ، فیلتر ناخالصی ها ، از بین بردن مواد معدنی و نمک اضافی و از بین بردن آب اضافی از خون ما است که در ادرار دفع می شود . حدود ۱۸۰ کوارتز (حدود ۴۵ گالن) خون در کلیه های ما فیلتر می شود. در روز ، تقریباً ۱ تا ۲ کوارت ادرار تولید می کنیم. سپس ادرار لوله‌هایی را به نام مجاری ادرار طی کرده و در مثانه جهت دفع ادرار ذخیره می شود.

در کلیه بیش از یک میلیون نفرون ، واحد عملکردی کلیه وجود دارد. هر نفرون از گلومرول و لوله‌ای ساخته شده است.

تصور می شود سرطان کلیه (سرطان سلول کلیوی) از لوله های نفرون ناشی می شود.

علائم سرطان کلیه

متأسفانه علائم سرطان کلیه تا زمان پیشرفت بیماری ظاهر نمی شود. در حقیقت ، شایع ترین علامت بروز سرطان کلیه تعداد گلبولهای قرمز خون کم (کم خونی) است .
برخی از این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خون در ادرار ، یا بعد از ادرار یا میکروسکوپی دیده می شود
• توده ای در سمت شکم (توده پهلو)
• درد در پهلو یا کمر (ناحیه پهلو)
• تب
• فشار خون بالا
• کاهش وزن غیرعمدی

علل و عوامل وقوع سرطان کلیه

در حالی که ما از دلایل دقیق مطمئن نیستیم ، محققان چندین عامل خطر سرطان کلیه را شناسایی کرده اند.
برخی از این موارد عبارتند از:

• سن: خطر سرطان کلیه با افزایش سن و در سن ۴۰ سالگی به بالا رخ می دهد. (در مقابل ، تومور ویلم در کودکان شایع تر است)
• جنسیت: سرطان کلیه در مردان بیشتر از زنان است.
• نژاد: سرطان کلیه کمی در سیاهان و سرخپوستان آمریکایی شایع تر است.
• سیگار کشیدن: افرادی که سیگار می کشند خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش می دهند.
• شغل: قرار گرفتن در معرض محل کار در معرض مواد شیمیایی و موادی مانند آزبست ، بنزن و غیره
• چاقی
• سابقه خانوادگی سرطان کلیه یا سندرمهای ژنتیکی خاصی
• برخی از داروها

تشخیص سرطان کلیه

تشخیص سرطان کلیه ممکن است براساس کم خونی ، خون در ادرار ، علائم جسمی و اغلب با ترکیبی از تست های تصویربرداری انجام می شود.

بسیاری اوقات ، یافتن یک توده در یک بررسی رادیوگرافی مانند اشعه ایکس ، سی تی اسکن یا MRI در طی تحقیقات برای شرایط دیگری ممکن است پزشک را به سرطان کلیه سوق دهد.

آزمایش اولیه وقتی مشکوک به سرطان کلیه است ، اغلب سونوگرافی است. سونوگرافی برای ایجاد تصویر از امواج صوتی استفاده می کند و می تواند تومورهای سخت را از کیست تشخیص دهد.

سی تی اسکن (CT) یا توموگرافی کامپیوتری شاید مفیدترین آزمایش باشد و می تواند برای تشخیص و انجام مراحل سرطان کلیه مورد استفاده قرار گیرد . سی تی از یک سری از اشعه ایکس برای ایجاد یک تصویر ۳ بعدی از قسمت داخلی بدن استفاده می کند .

ام آر آی (MRI) یا تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی ممکن است برای افرادی که قادر به داشتن CT نیستند (به دلیل آلرژی به مواد کنتراست CT یا عملکرد ضعیف کلیه) انجام شود. ام آر آی از تصویربرداری مغناطیسی به جای اشعه X استفاده می کند. درصورتی که تصور می شود تومور به رگهای نزدیک کلیه گسترش یافته است ،MRI نیز مفید است.

بعضی اوقات برای کمک به مرحله بندی تومور کلیه ، اسکن PET یا اسکن استخوانی انجام می شود.

برخلاف بسیاری از تومورها ، معمولاً بیوپسی برای تشخیص سرطان کلیه لازم نیست.

بیوپسی در صورت نیاز ممکن است از چند طریق مختلف انجام شود و به آسیب شناسان این امکان را می دهد تا در زیر میکروسکوپ حضور سلولهای سرطانی را جستجو کنند. نمونه هاي سرطان كليه در راهنماي درمان بسيار مفيد است ، اما اغلب در طول جراحي براي معالجه سرطان به جاي انجام مراحل تشخيصي گرفته می شود .

مرحله بندی

در صورت یافتن سرطان ، ممکن است لازم باشد آزمایشات بیشتری انجام شود تا مشخص شود که سرطان کلیه به بافتهای اطراف یا سایر ارگانها گسترش یافته است یا خیر. به این فاز مرحله بندی گفته می شود.

سرطان کلیه با اندازه گیری اندازه تومور در ساختار کلیه ، از جمله لایه رویی و مرکز کلیه و همچنین هرگونه شواهدی از شیوع در بافت های اطراف یا مناطق دور افتاده تر بدن انجام می شود.

مراحل سرطان کلیه

• تومورهای مرحله ۱ محدود به قشر کلیه است – محیط بیرونی آن
• تومورهای مرحله ۲ از نظر اندازه بزرگتر هستند اما هنوز در کلیه محدود می شوند
• تومورهای مرحله ۳ به رگهای خونی اطراف گسترش یافته است
• تومورهای مرحله ۴ در خارج از پوشش بیرونی کلیه گسترش یافته و می توانند در اندامهای مجاور نیز گسترش یابند

درمان سرطان کلیه

درمان سرطان کلیه بستگی به مرحله بیماری و همچنین بسیاری از عوامل دیگر مانند سلامت عمومی شما ، محل قرارگیری سرطان در کلیه و موارد دیگر دارد.

بیشتر افراد مبتلا به سرطان کلیه نوعی جراحی خواهند داشت. کسانی که به سرطان کلیه در مراحل اولیه مبتلا هستند بهترین کاندیداهای عمل جراحی هستند ، اما سرطان کلیه یکی از معدود تومورهای سفت وسخت است که در آن جراحی ممکن است حتی با بیماری متاستاتیک پیشرفته (مرحله ۴) نیز مفید باشد.

در حالی که عمل جراحی ، درمانی برای بسیاری از سرطانهای کلیه است ، اما این در افراد مسن یا افراد دارای بیماریهای پزشکی جدی بسیار دشوار است. برای كسانی كه جراحی را تحمل نمی كنند ، روشهای درمانی مانند سرما جراحی یا سرما درمانی (یخ زدن تومور) یا سوزاندن تومور ، ممكن است گزینه هایی باشد.

داروهای هدفمند چند درمانی برای استفاده در برخی از افراد مبتلا به سرطان پیشرفته کلیه تأیید شده است. این داروها از رشد و گسترش سلولهای بدخیم جلوگیری کرده و مانع از رشد آنها می شوند.

عوارض جانبی این داروها با دارو درمانی متفاوت است و اغلب تحمل بهتری دارند.

ایمنی درمانی یا ایمونوتراپی که به عنوان درمان بیولوژیک نیز شناخته می شود ، یک روش درمانی جدیدتر برای سرطان است که با تحریک سیستم ایمنی بدن در مبارزه با سلول های سرطانی ، به سادگی کار می کند. چند دسته مختلف از این داروها وجود دارد که مشخص شده است که برای سرطان کلیه مؤثر است .

آزمایشات بالینی و درمان سرطان کلیه

علاوه بر گزینه های درمانی مورد تأیید موجود ، در حال حاضر آزمایش های بالینی زیادی در دست انجام است که به دنبال روش های درمانی جدیدتر یا بهتری برای درمان سرطان کلیه هستند.

ممکن است به خاطر داشته باشید که هر درمانی که در حال حاضر برای سرطان داریم یک بار در یک کارآزمایی بالینی مورد مطالعه قرار گرفت .

پرتودرمانی معمولاً به عنوان درمانی برای سرطان کلیه مورد استفاده قرار نمی گیرد ، اما ممکن است برای تسکین ناراحتی ناشی از اثرات گسترش سرطان از “تسکین دهنده و مسکن” استفاده شود .

شیمی درمانی فقط دارای اثر محدودی در برابر سرطان سلول کلیوی است.

جمع بندی سرطان کلیه

برای یافتن سرطان کلیه در اولین مراحل ممکن ، آگاهی افراد از علائم احتمالی این بیماری و همچنین عوامل خطر آنها مهم است. در صورت تشخیص ، اکنون گزینه های بسیاری برای درمان وجود دارد.
گفته می شود ، یک اونس از پیشگیری بر یک پوند درمان را غلبه می کند ، و کارهای ساده بسیاری وجود دارد که افراد می توانند برای کاهش خطر خود انجام دهند. سیگار کشیدن را ترک کنید یا از این کار خودداری کنید ، زیرا این یک عامل خطرناک است. هنگام ترک کردن ، خطر کاهش می یابد ، بنابراین هرگز دیر نیست ، و دلایل زیادی برای ترک سیگار پس از تشخیص سرطان حتی اگر وجود داشته باشد وجود دارد. با این بیماری تشخیص داده شده است. برای آشنایی در مورد هرگونه مواد شیمیایی یا مواد دیگری که در محل کار در معرض آن قرار دارید ، وقت بگذارید و اقدامات احتیاطی توصیه شده را دنبال کنید. سرانجام ، خوردن یک رژیم غذایی سالم برای حفظ وزن سالم مهم است ، زیرا چاقی یک عامل خطر برای بسیاری از سرطان ها است ، نه فقط سرطان کلیه.

کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک، در نتيجه توسعه غيرطبيعی جنين است که در آن يک يا هر دو کلیه كودك بصورت كيست های نامنظم از هر اندازه متفاوت رشد می كنند. در اکثر موارد، کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک تنها بر روی یک کلیه تاثیر می گذارد و معمولا در سمت چپ می باشد که در حدود یک در ۳۵۰۰ تولد اتفاق می افتد.

بعضی از موارد نادر (تقریبا یک در ۱۰،۰۰۰ تولد) وجود دارد که در آن کلیه ها تحت تاثیر قرار می گیرند که می تواند بسیار جدی باشد زیرا کلیه ها مسئول تشکیل مایع آمنیوتیک در رحم هستند که برای رشد ریه در یک جنین حیاتی است.

علائم و تشخیص کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک

توسعه کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک حدود پنج تا شش هفته ابتدای جنینی شروع می شود، زمانی که دو لوله (مثانه و حالب) به کلیه ها رشد می کنند و شاخه ای به منظور ایجاد شبکه ای از لوله ها ایجاد می کنند .
لوله ها ادرار را در طول تشکیل جنین جمع می کنند.

در مورد کلیه تغییر شکل یافته، ادرار به هیچ وجه دفع نمی گردد و در داخل کلیه تجمع تدریجی و افزایش می یابد که منجر به تشکیل کیست ها می شوند .
این کیست ها در نهایت سبب زخم و عفونت و جلوگیری از عملکرد بهینه کلیه می شوند.

هیچ علائمی از کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک وجود ندارد.
این شرایط معمولا در طی یک سونوگرافی یافت می شود و پس از آن تشخیص داده می شود.
برای کمک به تشخیص بین کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک و نوع دیگری از انسداد کلیه، مانند تومور یا سایر توده های شکمی، ممکن است نیاز به آزمایش های دیگری از قبیل سی تی اسکن، MRI یا اسکن هسته ای باشد.

مهم است که تشخیص کلیه دیسپلازیک مولتی کيستیک باشد زیرا حدود ۵۰ درصد از نوزادانی که دارای یک عفونت دیگری نیز هستند، وجود دارد.

سایر عوارض کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک عبارتند از:

• هیدرونفروز : تورم کلیه کودک که نتیجه تجمع و افزایش ادرار میباشد .
  
• انسداد مجاری ادرار : انسداد جزئی یا کامل که در آن کلیه به مثانه متصل می گردد و باعث تجمع و در نهایت افزایش تدریجی ادرار در کلیه می شود که منجر به انسداد و نارسایی کلیه می شود (همچنین گاهی منجر به عفونت می گردد)
• انسداد مجاری اورژانسی (UVJ): انسداد جزئی یا کامل محلی که در آن حالب به مثانه متصل می گردد؛ این نیز می تواند باعث ریفلاکس وریدی شود (وضعیتی که ادرار از طریق لوله اشتباه جریان می یابد)

تمام این شرایط می تواند منجر به افزایش عفونت، به ویژه عفونت های دستگاه ادراری شود.
اگرچه احتمال کمی وجود دارد ، اما کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک نیز می تواند خطر ابتلا به سرطان کلیه و فشار خون بالا را کمی افزایش دهد.

علل کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک

علت کلیه دیسپلازیک مولتی کیستیک ناشناخته است.
در برخی موارد، می توان آن را به صورت ژنتیکی به ارث برده یا به علت داروهای تجویزی خاص (مانند داروهایی برای فشار خون بالا) در دوران بارداری یا مصرف مواد مخدر غیر قانونی ایجاد شده باشد .

اغلب، کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک ناشی از انسداد ناشناخته است که مانع از عبور ادرار از طریق کلیه می شود.

اگر چه بسیار نادر است، اما کودک ممکن است دارای کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک دو طرفه باشد (به این معنی که هر دو کلیه این شرایط را دارا هستند) که در اسکن اولتراسوند تقریبا ۲۰ هفته قبل از بارداری دیده می شود.

اگر هر دو کلیه غیرطبیعی و ناکارآمد باشند، اغلب حاملگی ها متوقف می شوند.
این به این دلیل است که داشتن دو کلیه غیرفعال در داخل رحم مضر است زیرا مایعات آمنیوتیک به اندازه کافی تولید نمی شود و بنابراین کودک ریه ها، اندام ها، نارسایی کلیه، و شکستگی های اندام و صورت را که معمولا بعد از زایمان باعث مرگ می شود را ایجاد می کند.

درمان کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک

هنگامی که کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک در طي سونوگرافی تشخيص داده می شود، بعد از تولد نوزاد توسط متخصص اورولوژیست اطفال، تعدادی از تست ها انجام می شود.

سونوگرافی کلیه (RUS)

این یک آزمایش غیر تهاجمی است که با استفاده از امواج صوتی به منظور ایجاد تصاویری از کلیه ها، حالب و مثانه نوزاد، برای دیدن هر گونه اختلالات موجود انجام و بررسی می گردد .

سیستو ارترو گرافی (VCUG)

یک اشعه ایکس که دستگاه ادراری را با قرار دادن یک کاتتر در مجرای ادرار نوزاد (لوله ای که مسئول تخلیه ادرار خارج از مثانه است) بررسی می کند.
از طریق کاتتر، مثانه با یک رنگ مایع پر می شود و تصاویر اشعه ایکس از پر شدن و تخلیه مثانه گرفته می شود.
این آزمایش اگر جریان معکوس ادرار به رحم و کلیه وجود داشته باشد نشان می دهد (ریفلاکس vesicoureteral).

پیلوگرافی داخل وریدی (IVP)

یک اشعه ایکس از کلیه ، مثانه و حالب برای نشان دادن نحوه دفع ادرار کلیه ها می باشد.
این کار با شروع از بازوی کودک و تزریق مواد کنتراست از طریق ورید انجام می شود ، زیرا آن را از طریق جریان خون منتقل می کند و در کلیه ها جمع می شود .

در برخی موارد ، کلیه های انسداد مولتی کيستيک جراحی و برداشته می شود.
در حال حاضر، به لطف پیشرفت های پزشکی در آزمایش، این جزء موارد همیشگی نیست.

درمان کلیه دیسپلازیک مولتی کیستیک بستگی به شدت کلیه غیرطبیعی دارد.
علاوه بر این انواع آزمایشات، متخصص اورولوژیست اطفال میتواند سه یا چهار ماه اول زندگی کلیه را با انجام اورژانسهای مکرر کلیوی بررسی کند تا اندازه کلیه تغییر کند.

کلیه دیسپلازیک مولتی کیستیک ممکن است رشد کند، اندازه یکسان باقی بماند، یا در بعضی موارد حتی با گذشت زمان کوچک شود و به طور کامل ناپدید شود و بچه با یک کلیه و عملکرد سالم همراه شود.

جراحی نافرکتومی

اگر کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک کاهش نيافته باشد، جراحی به نام نافرکتومی اغلب ضروری است.
بسته به بیمار، این روش را می توان با رباتیک انجام داد.
در بعضی موارد یک لاپاروسکوپی انجام می شود که یک روش حداقل تهاجمی است.

کودک بیهوشی عمومی داده می شود و والدین می توانند انتظار داشته باشند که فرزندشان در بیمارستان برای یک یا دو شب مورد بررسی قرار گیرند.
والدین یا سرپرست نیز احتمالا قادر خواهند بود در اتاق اسکان داشته باشند تا به راحتی و مراقبت کمک کنند.

مقابله با کلیه دیسپلازیک مولتی کيستيک

شنیدن اینکه کودک شما تشخیص کلیه دیسپلازیک مولتی سيستیک در یکی از اسکن های قبل از زایمان شما می تواند بسیار نگران کننده باشد.
با این حال، یک کودک که با یک کلیه دیسپلازی مولتی سیتی تشخیص داده می شود، احتمال دارد که یک زندگی طبیعی و سالم داشته باشد و بدون عوارض دیگر ناشی از این وضعیت باشد.
این کاملا ممکن است با یک کلیه کار کند – یک کلیه تنها می تواند کار هر دو کلیه را بدون اضافه کردن استرس به بدن انجام دهد.

هنگامی که کلیه دیسپلازیک مولتی کیستیک برداشته می شود (یا از بین می رود)، نظارت سالانه و عادات سالم باید برای اطمینان از اینکه کلیه باقیمانده سالم باقی می ماند، ایجاد شود.
بسته به بیمار، نمک و پروتئین بیش از حد باید در رژیم غذایی کنترل شود.
ورزش منظم و وزن مناسب نیز مهم هستند.
صرف نظر از سلامتی کلیه، این مقررات طبیعی برای زندگی سالم می باشند و برای تمامی افراد توصیه می شوند.

ارولوژی – بیماریهای که مربوط به رشته تخصصی ارولوژی می شود شامل :
• سرطان کلیه
• اپیدیدیمیت ( عفونت بیضه)
• اختلالات نعوظ
• شب ادراری
• سیستوسل ( افتادگی مثانه)
• سنگ مثانه
• کم کاری غدد جنسی در مردان
• بزرگی خوش خیم پروستات
• خون در ادرار
• سرطان پروستات
• سرطان مثانه و حالب
• نعوظ دردناک
• سیستیت‌ بینابینی
• سیستیت ( عفونت مثانه)
• ناباروری در مردان
• عفونت کلیه
• تنگی مجرای ادرار در مردان
• تنگی مجرای ادرار در زنان
• توده در کیسه بیضه
• پیچ خوردگی بیضه یا چرخش بیضه
• کاهش تعداد اسپرم
• عدم نزول بیضه
• سنگ کلیه
• واریکوسل