فشار خون

ما دلایل دقیق سرطان کلیه را نمی دانیم، اما چندین عامل خطر وجود دارد که احتمال ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش می دهد.

سرطان کلیه در آقایان بیشتر دیده می شود، در افرادی که سیگار می کشند یا چاق هستند، افرادی که در محل کار در معرض مواد شیمیایی خاصی قرار دارند و کسانی که شرایط پزشکی مانند فشار خون بالا دارند.

خطر ابتلا به سرطان کلیه در افرادی بیشتر است که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند و یا کسانی که سندرم های ژنتیکی خاصی به ارث برده اند.

میزان ابتلا به سرطان کلیه از دهه ۱۹۹۰ رو به افزایش است، اگرچه به نظر می رسد در چند سال گذشته رو به کاهش بوده است. که به احتمال زیاد به دلیل آزمایشات جدیدتر تصویربرداری مانند سی تی اسکن بوده است که توانایی یافتن و تشخیص بیماری را افزایش داده است.

اگر متوجه شوید که در معرض خطر بیشتری هستید، ممکن است احساس غرق شدن کنید. به یاد داشته باشید، داشتن خطر بالا ضمانت نمی کند که شما مبتلا به سرطان خواهید شد، و هنوز هم برخی از عوامل تحت کنترل شما وجود دارد.

شما می توانید در مورد هرگونه تغییر در شیوه زندگی مانند مدیریت وزن، ورزش و تغذیه سالم با پزشک متخصص بهداشت صحبت کنید و از علائم رایج آگاه باشید تا بتوانید در صورت لزوم آن ها را پیگیری کنید.

عوامل خطر سبک زندگی

دلایل دقیق سرطان کلیه مشخص نشده است، اما می دانیم که سرطان معمولاً از زمانی شروع می شود که یک سری جهش در یک سلول کلیوی طبیعی آن سلول را به سلول سرطانی تبدیل می کند.

با این حال ، ما چندین عامل خطر برای بیماری پیدا کرده ایم. عوامل خطر ممکن است احتمال ابتلا به سرطان کلیه را افزایش دهد اما لزوماً باعث سرطان نمی شود.

این نکته همچنین حائز اهمیت است که حتی اگر افراد هیچ فاکتور خطری برای ابتلا به این بیماری نداشته باشند، می توانند به سرطان کلیه مبتلا شوند.

برخی عوامل شناخته شده خطر سرطان کلیه شامل موارد زیر می شود:

سن

خطر سرطان کلیه با افزایش سن بیشتر می شود، اگرچه این سرطان ها در افراد در هر سنی و حتی کودکان نیز مشاهده شده است. معمولاً این بیماری بین ۵۰ تا ۷۰ سالگی تشخیص داده می شود.

جنسیت

سرطان کلیه در مردان تقریباً دو برابر زنان شایع است.

نژاد

خطر سرطان کلیه در سیاه پوستان کمی بیشتر از سفید پوستان است.

جغرافیا

سرطان کلیه در بین کسانی که در مناطق شهری زندگی می کنند بیشتر از مناطق روستایی است.

سیگار کشیدن

استعمال دخانیات یک عامل خطرناک برای سرطان کلیه است و افرادی که سیگار می کشند ۵۰ درصد بیشتر در معرض این بیماری هستند. تصور می شود که دلیل ۳۰ درصد سرطان های کلیوی در مردان و ۲۵ درصد در زنان سیگار کشیدن است.

این خطر مربوط به تعداد سال و پاکت های سیگار که فرد سیگاری می کشد و یا تعداد سیگارهایی که روزانه می کشد ضرب در تعداد سالهایی که فرد سیگاری است.

مانند سرطان ریه، خطر ابتلا به سرطان کلیه در هنگام ترک سیگار کاهش می یابد اما می تواند برای مدت طولانی بالا بماند. سرانجام این خطر برای افراد غیر سیگاری در حدود ۱۰ سال پس از ترک کاهش می یابد.

چاقی

افرادی که چاق یا دارای اضافه وزن (دارای شاخص توده بدنی بیش از ۳۰) هستند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کلیه هستند و تصور می شود چاقی علت ۱ از ۴ سرطان کلیه است. چاقی منجر به تغییر در سطح هورمون در بدن می شود که می تواند مربوط به این خطر باشد.

داروها

برخی از داروها وجود دارد که به وضوح با سرطان کلیه همراه است، و برخی دیگر که هنوز مطمئن نیستیم خطر وجود دارد یا خیر.

از مدتها قبل یک دسته از داروهای ضد درد با سرطان کلیه در ارتباط بوده است. Phenacetin، مسکنی که زمانی مورد استفاده گسترده قرار می گرفت، به دلیل همین نگرانی در سال ۱۹۸۳ در ایالات متحده ممنوع شد. بنا به این گفته، امروزه افرادی زندگی می کنند که ممکن است از این داروها استفاده کرده باشند، بنابراین لازم است که با پزشک خود در مورد هرگونه مشکل پزشکی که در گذشته داشته اید صحبت کنید.

به نظر می رسد که فنازتین یک عامل خطرناک بسیار مهم برای توسعه بیماری است. یک مطالعه در سال ۱۹۷۹ نشان داد که در استرالیا شیوع سرطان کلیه (در لگن کلیه) ۵۲٪ در زنان و ۳۹٪ در مردان در مدت ۳۰ سال پس از ممنوعیت این دارو درآن کشور کاهش یافته است.

برخی نگرانی ها وجود دارد که داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند Advil (ایبوپروفن) ممکن است خطر را افزایش دهد. همچنین ارتباطی بین مصرف آسپیرین و تیلنول (استومینوفن) و سرطان کلیه مشاهده شده است. تصور می شود این خطرات عمدتاً ناشی از استفاده بیش از حد از این داروهای ضد درد است اما این دلیل مهمی است که از این داروهای آماده فقط در صورت لزوم استفاده شود.

دیورتیک ها یا “قرص های آب” (به خصوص هیدروکلروتیازید) همچنین ممکن است با افزایش خطر ابتلا به سرطان کلیه همراه باشد. در حال حاضر، مشخص نیست که آیا این خطر مربوط به استفاده از این داروها برای درمان فشار خون بالا است و یا به دلیل وجود فشار خون بالا است.

علائم سرطان کلیه و عوارض آن چیست ؟

سرطان کلیه چیست ؟

شرایط پزشکی

شرایط پزشکی که با پیشرفت سرطان کلیه همراه بوده عبارتند از:

فشار خون بالا

همانطور که در بالا ذکر شد، مشخص نیست که فشار خون بالا و یا نسبت داروهای مورد استفاده برای درمان این بیماری عامل خطر برای سرطان کلیه می باشد.

تاریخچه لنفوم ها

مشخص نیست که آیا لنفوم ها شخص را مستعد ابتلا به سرطان کلیه می کنند، چه سرطان دارای جهش ژنی در این زمینه باشد و یا اینکه پرتونگاری که برای درمان لنفوم استفاده می شود، عامل خطر را افزایش میدهد.

سرکوب سیستم ایمنی

سیستم ایمنی سرکوب شده، خواه به دلیل داروهای پیوند عضو، اختلالات ایمنی ارثی، بیماریهای اکتسابی مانند HIV / AIDS یا سایر اشکال سرکوب سیستم ایمنی، خطر را افزایش می دهد.

سابقه سرطان تیروئید

به نظر می رسد افرادی که به سرطان تیروئید مبتلا شده اند دو تا هفت برابر بیشتر از همه در معرض ابتلا به سرطان کلیه هستند. هنوز مشخص نیست که آیا سرطان تیروئید (یا درمان آن) نقش مستقیمی دارد و یا اگر نه جهش ژنی مانند آنهایی که در ژنهای سرکوبگر تومور وجود دارد، در خطر هر دو سرطان نقش داشته باشد.

دیابت

خطر ابتلا به سرطان کلیه در مبتلایان به دیابت، بویژه افرادی که با انسولین تحت درمان قرار گرفته اند کمی بیشتر است.

پرتودرمانی برای سرطان دیگر

زنانی که در اثر سرطان دهانه رحم تابش اشعه داشته اند یا مردانی که برای سرطان بیضه تابش اشعه داشته اند، خطر بالایی دارند.

اچ آی وی / ایدز

سرکوب سیستم ایمنی به تنهایی یک عامل خطر برای سرطان کلیه است، اما به نظر می رسد داروهای مورد استفاده در درمان HIV نیز خطر را افزایش می دهد.

بیماری پیشرفته کلیه

افراد مبتلا به بیماری کلیوی مرحله پیشرفته، به ویژه افرادی که به دیالیز مبتلا هستند، خطر بیشتری دارند.

ابتلا به هپاتیت C مزمن

به تازگی، مشخص شده است که هپاتیت C نیز خطر ابتلا به سرطان کلیه را افزایش می دهد. اکنون توصیه می شود هر کسی که بین سال های ۱۹۴۵ و ۱۹۶۵ متولد شده باشد، آزمایش خون برای غربالگری هپاتیت C انجام دهد، زیرا این بیماری اغلب فاقد علائم است تا اینکه آسیب قابل توجهی ایجاد کند.

سنگ کلیه

سنگ کلیه ممکن است یک عامل خطر در مردان باشد، اما این ارتباط در زنان دیده نشده است.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی

بیشترین مواجهه با محیط و مواد شیمیایی که خطر را افزایش می دهند مربوط به در معرض آن قرار گرفتن به خاطر کار (شغلی) است. برخی از این موارد شامل قرار گرفتن در معرض تری کلر اتیلن (یک حلال ارگانیک است که برای ریختن رنگ از فلزات استفاده می شود)، پرکلورهیلن (مورد استفاده در تمیز کردن خشک و خرد کردن فلزات)، کادمیوم (موجود در باتری های کادمیوم)، آزبست (موجود در ساخت و سازهای قدیمی)، بنزن (موجود در بنزین و یک نگرانی برای کارگران پمپ بنزین) و برخی علف کش ها (در کشاورزی استفاده می شود).

ژنتیک

بیشتر افرادی که به سرطان کلیه مبتلا می شوند سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند، اما داشتن سابقه خانوادگی سرطان کلیه خطر شما را افزایش می دهد. داشتن یک رابطه درجه یک با این بیماری (والدین ، خواهر و برادر یا فرزند) خطر را دوچندان می کند، اما اگر خواهر و برادر مبتلا به این بیماری باشد، خطر بیشتر است (همچنین نشانگر یک مؤلفه محیطی). خطر ابتلا به سرطان کلیه در مواردی که بیش از یک نفر از بستگان (حتی بستگان دور) نیز مبتلا به این بیماری باشند، بیشتر است و خصوصاً برای کسانی که سرطان در آن عضو خانواده قبل از ۵۰ سالگی تشخیص داده شده بود و یا بیش از یک سرطان کلیه داشتند.

اگر بیش از یک عضو خانواده مبتلا به سرطان کلیه تشخیص داده شده باشد، یا اگر سرطان در اعضای خانواده در سنین پایین تشخیص داده شده باشد، این احتمال وجود دارد که یکی از سندرم های ژنتیکی زیر توانسته در خانواده شما اجرا شود. اگرچه در حال حاضر، آزمایش ژن در مراحل ابتدایی است. سندرم های ژنتیکی و جهش های ژنتیکی دیگری احتمالاً در آینده کشف می شوند.

علاوه بر سابقه خانوادگی، افرادی که دارای برخی از سندرمهای ژنتیکی هستند، خطر بالایی دارند. تصور می شود که این سندرم ها ۵ تا ۸ درصد از سرطان های کلیوی را شامل می شوند و شامل موارد زیر هستند:

• سندرم فون هیپل-لینداو: مبتلایان به این سندروم به دلیل جهش در ژن VHL خطر بسیار بالایی از سرطان روشن سلول کلیه دارند (حدود ۴۰ درصد از افراد به این بیماری مبتلا می شوند).
• سرطان سلول کلیوی ارثی پاپیلاری
• سرطان سلولهای کلیوی و لیومیوم-کلیوی ارثی
• سندرم Birt-Hogg-Dube
• سندرم کوودن
• توبروس اسکلروز

علائم سرطان کلیه و عوارض آن چیست ؟

سرطان کلیه چیست ؟

هنگامی که به علل بالقوه اختلال نعوظ نگاه می کنیم مهم است که درک کنید که اغلب بیش از یک عامل درگیر است و یا، همانطور که انجمن آمریکایی اورولوژی آن را مطرح می کند، “عملکرد نعوظ، نتیجه یک درگیری پیچیده بین عروق، نورولوژیک، هورمونی و عوامل روانشناختی. ”
این را در نظر داشته باشید که از طریق لیست گسترده ای از علل و عوامل خطر ED، که شامل داروها، شرایط بهداشتی، آسیب، سیگار کشیدن و غیره است، را بخوانید.

علل شایع

فقط یک پزشک می تواند علت اختلال نعوظ شما را تایید کند.
معمولا یکی از موارد زیر نقش اساسی را ایفا می کند اما ممکن است یک یا چند مورد از این مسائل نیز دخیل باشند:

نقش سن در اختلال نعوظ

تحقیقات نشان می دهد که به طور کلی مردان مسن بیشتر از مشکلات جنسی برخوردار هستند.
به عنوان مثال، مطالعات دانشگاه ماساچوست نشان داد که شیوع ناتوانی جنسی از سن ۴۰ تا ۷۰ سالگی بین ۵ تا ۱۵ درصد افزایش می یابد .

خبر خوب این است که اختلال نعوظ و دیگر مشکلات جنسی به نظر نمی رسد که دقیقا مرتبط به سن باشد . اغلب دلیل اینکه مردان مسن تر دچار این مشکلات می شوند این است که آنها در معرض شرایطی قرار می گیرند که خطر ابتلا به اختلال نعوظ را افزایش می دهد یا اینکه عادات و شیوه زندگی شخص او را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد.

به عبارت دیگر ، با مراقبت از سلامتی جسمی و رفاه ذهنی شخص ، زمانی که او بزرگتر می شود، می تواند بسیاری از علل بالقوه ناتوانی جنسی را کنار بگذارد.

داروها و درمان

بعضی از داروها می توانند با تحریک عصبی یا جریان خون در عملکرد آلت تناسلی دخالت کنند . بر طبق گزارشی از دانشگاه هاروارد، حدود ۲۵ درصد از مردان مبتلا به اختلال نعوظ، به علت مصرف دارو مشکل اختلال نعوظ دارند. در واقع یکی از دلایل اصلی اختلال نعوظ برخی از مردان مصرف دارو برای شرایطی مانند فشار خون بالا و افسردگی است.

لیست داروهای مرتبط با ناتوانی جنسی طولانی است و بعضی از داروها بیشتر از سایرین باعث ایجاد اختلال نعوظ می شوند. اگر یک داروی مصرفی شما در لیست نیست، اما شما با ناتوانی درگیر هستید، با پزشک خود مشورت کنید.

در میان داروهایی که خطر ناتوانی جنسی را افزایش می دهند برخی از آنها عبارتند از:

• شیمی درمانی سرطان، مانند میلران (busulfan) و سایتوکسان (سیکلوفسفامید)
• تابش به لگن در طول درمان سرطان، که می تواند باعث آسیب های ناشی از نارسایی شود .
• داروهای فشار خون بالا، به خصوص دیورتیک ها مانند Microzide (Hydrochlorothiazide)
• Beta-blockers، مانند Inderal XL (پروپرانولول)
• داروهای روانپزشکی، از جمله داروهای ضد اضطراب مانند Paxil (پاروکستین)؛ داروهای ضد افسردگی مانند Zoloft (سرترالین)؛ و داروهای ضد اسکیزوفرنی مانند سرکوئل (کورتیاپین)
• طعم دهنده هایی مانند والیوم (دی دی آمپ)
• داروهای هورمونی برای درمان سرطان پروستات، مانند ائلکسین (فلوتامید) و لوپرون (لوپرولید)
• پروپتیا (فیناستراید)، که برای درمان پروستات بزرگ شده و انواع خاصی از موی مرد استفاده می شود .
• درمان های زخم شامل آنتاگونیست های گیرنده H2 هیستامین مانند Tagamet (سایمتیدین) و Zantac (رانتی دیین)
• آنتی هیستامین های مورد استفاده برای درمان آلرژی ها مانند بنادریل (دیفن هیدرامین) و ویستاریل (هیدروکسی)
• آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های قارچی پوست، مانند Nizoral (کتوکونازول)
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ناپروسین (ناپروکسن)، هنگامی که اغلب مصرف می شود

استرس و اضطراب و تاثیر بر اختلال نعوظ

گاهی اوقات یک مرد  در مورد عملکرد جنسی دچار اضطراب می گردد که مانع از توانایی او در بروز نعوظ می گردد که احتمالا به دلیل تجربه بد جنسی است. به طور مشابه، اگر یک مرد و شریک زندگی خود در رابطه خود دچار مشکل شوند ، استرس عاطفی و ذهنی می تواند بر عملکرد جنسی تاثیر بگذارد.

عمل جراحی و اختلال نعوظ

هر عمل جراحی که شامل ناحیه لگن می شود، می تواند باعث آسیب به اعصاب و یا عروق خونی در آلت تناسلی شود که به نوبه خود می تواند بر توانایی یک مرد برای ایجاد نعوظ یا حفظ آن تاثیر بگذارد.
یکی از جراحی هایی که بطور شایع موجب ناتوانی جنسی می گردد جراحی سرطان پروستات می باشد و آن بدین علت است که محل عبور عروق و اعصاب آلت تناسلی از روی پروستات می باشد و در حین جراحی آسیب می بینند.

نوع دیگری از جراحی که بعضی اوقات خطر ناتوانی جنسی را افزایش می دهد، رزکسیون روده برای درمان سرطان کولورکتال است که در آن بخشی از روده بزرگ (کولون) با جراحی همراه با تومور برداشته می شود. برخی از تغییرات در این روش به احتمال زیاد باعث اختلال نعوظ می شوند:

• همی کاللتومی چپ (حذف قسمت چپ کولون)
• رزکسیون شکمی (حذف راست روده و انسداد)
• پروکتکتومی (حذف رکتوم)

در بعضی موارد اختلال نعوظ ناشی از جراحی روده است که این مشکل ناشی از از دست دادن حس پوست می باشد . به عبارت دیگر، قوس عصبی دنبالچه ای ( پاسخ حرکتی که موجب کنترل اسفنگترهای مقعدی و عضلات کف لگن می گردد) تحت تاثیر قرار می گیرند. از دیگر علل تاثیر روانی و روحی جراحی های بزرگ بر عملکرد جنسی است.

آسیب و صدمه

آسیب به اعصاب، شریان ها یا رگهای لگن باعث ایجاد مشکلات جنسی است. به عنوان مثال، مردان مبتلا به صدمات نخاعی، میزان مشکلات نعوظ و انسداد ایشان افزایش پیدا کرده است. با این حال، آسیب نخاعی لزوما عملکرد جنسی را منع نمی کند. برخی از افراد مبتلا به صدمات کامل نخاعی هنوز هم تحریک و لذت جنسی را تجربه می کنند. علاوه بر این، تمایل و علاقه جنسی بعید است که تحت تاثیر آسیب نخاعی باشند .

بیماری ها و شرایط

اختلال نعوظ به ندرت به تنهایی رخ می دهد. این اغلب نتیجه یک رخداد بهداشتی و سلامتی دیگر است.

دیابت و بیماری قلبی

اختلال نعوظ در میان مردان با دیابت نوع ۱ و دیابت نوع ۲ معمول است. مطالعه ۲۰۱۷ در دیابت پزشکی نشان داد که بیش از نیمی از مردان مبتلا به دیابت، اختلال نعوظ را تجربه می کنند . دلیل: افزایش سطح قند خون ناشی از دیابت موجب آسیب عروق خونی و اعصاب در سراسر بدن، از جمله در آلت تناسلی مرد می شود.

هر چه انسان سطح بالاتری از دیابت داشته باشد احتمال بیشتری دارد که او اختلال نعوظ را توسعه دهد، به ویژه اگر سطح قند خون خود را کنترل نکند. عوارض جانبی همراه با بیماری های قلبی مانند فشار خون بالا و کلسترول بالا همچنین می تواند نقش مهمی در ناتوانی جنسی ایفا کند. یک مرد مبتلا به دیابت که همچنین سیگار می کشد خطر ابتلا به اختلال نعوظ را افزایش می دهد.

بیماری های قلبی و دیابت اغلب به هم مرتبط هستند، زیرا آسیب عروق کرونر نیز عوارض دیابت است. بیماری عروق کرونر همچنین می تواند عملکرد جنسی خود را تحت تاثیر قرار دهد، اما اختلال نعوظ در بیمارانی که از عروق کرونر (CAD) و دیابت رنج می برند ۹ برابر بیشتر از مردانی است که مبتلا به دیابت بدون اضافه شدن CAD هستند. اختلال نعوظ در بيماری عروق کرونر و ديابت شايع است و می تواند عامل خطر برای هر دو باشد.

فشار خون

با توجه به این که نعوظ بستگی به جریان خون مناسب برای آلت تناسلی دارد، آسان است که ببینیم که هر گونه بیماری یا مشکل پزشکی که بر قلب و دیگر ساختارهای سیستم قلبی عروقی اثر می گذارد ممکن است بر عملکرد نعوظ تاثیر بگذارد. این امر به ویژه برای فشار خون بالا صدق می کند .

گرچه دانشمندان دقیقا نمی دانند چگونه این شرایط می تواند منجر به اختلال نعوظ شود، در این نظریه، فشار بر روی دریچه های مسدود کننده سیاهرگها بیشتر از قدرت مقاومت آنهاست و در نتیجه سیاهرگها نمی توانند به اندازه کافی برای نگهداشتن خون در آلت تناسلی مسدود بمانند و خون به راحتی خارج می گردد .

سایر عوامل بالقوه فشار خون بالا که ممکن است در اختلال نعوظ نقش داشته باشند:

* تولید هورمون کاهش یافته: فشار بالا در سیستم گردش خون بروی تولید هورمون های خاص تاثیر می گذارد، از جمله آنهایی که تنظیم کننده درایور جنسی و پاسخ ناتوانی هستند. همچنین شواهدی وجود دارد که مردان مبتلا به فشار خون بالا تعداد اسپرم و سطوح تستوسترون پایین تر از مردان دارای فشار خون طبیعی دارند که به نوبه خود ممکن است پاسخ هورمونی به تحریک جنسی را کاهش دهد.

*سطوح پایین اکسید نیتریک: برخی مطالعات نشان داده اند که با گذشت زمان مردان با فشار خون بالا در مدت زمان طولانی می توانند این عنصر را تولید کنند، که باعث می شود رگ های خونی آرام شوند. اختلال نعوظ ممکن است ناشی از آن باشد که اکسید نیتریک کافی وجود ندارد تا به اندازه کافی رگهای خونی در آلت تناسلی را شل کند و خون را برای پر کردن آلت تناسلی فراهم کند.

*نشتی از سیاهرگ ها: برای حفظ نعوظ، خون باید در آلت تناسلی تامین شود. بعضی از تحقیقات نشان می دهد مردان دارای فشار خون بالا ممکن است در حفظ نعوظ مشکل داشته باشند زیرا فشار افزایش می یابد و خون از بافت نعوظ آلت رانده شده و به سیاهرگ ها وارد می شوند . در این نظریه، فشار بر روی دریچه های مسدود کننده سیاهرگها بیشتر از قدرت مقاومت آنهاست و در نتیجه سیاهرگها نمی توانند به اندازه کافی برای نگهداشتن خون در آلت تناسلی مسدود بمانند و خون به راحتی خارج می گردد .

شرایط روحی

تعدادی از نگرانی های روان شناختی با مشکلات جنسی در مردان ارتباط دارد.
افسردگی، اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و حتی مشکلات مربوط به خشم همگی مربوط به مشکلات میل، عملکرد نعوظ و انزال است.

نگرانی های دیگر

تعدادی از شرایط و بیماری های دیگر وجود دارد که می تواند بر عملکرد جنسی مردان تاثیر بگذارد و منجر به مشکلات مانند اختلال نعوظ شود. در میان این موارد عبارتند از:

* مشکلات ادراری و کلیه: مردان مبتلا به علائم ادراری سه برابر میزان مشکلات نعوظ را به عنوان مردان بدون آنها نشان داده اند. این شامل مشکلات مانند مثانه شدید و همچنین علائم دستگاه ادراری پایین است.

* بیماری های مزمن عصبی: در مردان مبتلا به بیماری پارکینسون، صرع، سکته مغزی، و مولتیپل اسکلروز مشاهده شده افزایش میزان اختلال نعوظ و سایر اختلالات عملکرد جنسی دیده شده است. این شرایط ممکن است با سیگنال عصبی بین مغز و آلت تناسلی مرتبط باشد.

* آپنه انسدادی خواب (OSA): طبق نظر بنیاد ملی خواب، مطالعه سال ۲۰۱۱ توسط محققان در نیویورک می گوید که در مردان مبتلا به OSA احتمال ابتلا به اختلال نعوظ ۲ برابر می باشد .

فاکتورهای شیوه زندگی

در میان بسیاری از علل بالقوه اختلال عملکرد نعوظ، تعداد بسیار کمی است که می تواند کاملا حذف شود.

داروهای تفریحی

با گذشت زمان، داروهای غیرقانونی و تفریحی می توانند آسیب جدی به رگ های خونی ایجاد کنند و در نتیجه گاهی اوقات اختلال نعوظ دائمی ایجاد شود. این شامل:

• الکل
• نیکوتین از سیگار کشیدن و سایر تنباکوها
• آمفتامین، مانند دکسیدرین (دکستروآمفتامین)
• باربیتورات ها، مانند فنوباربیتال
• کوکائین
• ماری جوانا
• متادون
• مخدرها، مانند هروئین و اکسین کونتین

تاثیر دوچرخه سواری بر اختلال نعوظ

هنگام دوچرخه سواری، مقدار قابل توجهی از وزن یک مرد بر روی کف لگن-در منطقه ای از بدن که در آن اعصاب و عروق خونی از آلت تناسلی مرد عبور می کنند ، احتمال آسیب و اختلال نعوظ را دارد . اگرچه سواری ممکن است باعث اختلال نعوظ گردد ولی احتمال دچار شدن به این عارضه کمتر می باشد و فواید ورزشی آن بیشتر می باشد .

در اغلب مطالعات که ارتباط بین دوچرخه سواری و اختلال نعوظ را پیدا کرده اند بر روی مردانی تمرکز کرده اند که چندین ساعت طولانی دوچرخه سواری می کنند ، مانند پلیس هایی که ۲۴ ساعت در هفته سوار می شوند و کسانی که تورهای طولانی دوچرخه را بصورت آماتور یا حرفه ای می گذرانند.

شایان ذکر است که در تحقیقات دانشگاه ماساچوست همچنین نشان داد که مردانی که به مدت سه ساعت یا کمتر در ساعت در هفته رانندگی می کنند، خطر ابتلا به اختلال نعوظ را کاهش می دهند و این نشان می دهد که دوچرخه سواری به عنوان یک ورزش متوسط می تواند به پیشگیری از اختلال نعوظ کمک کند.

صندلی دوچرخه شما نیز ممکن است مهم باشد. تحقیقات نشان داده است که صندلی های “بدون بینی” که نشیمن گسترده تری برای استخوان های لگن برای استراحت دارند ممکن است به جلوگیری از آسیب، بی حسی موضعی و مشکلات مربوط به عملکرد نعوظ کمک کند.

محققان موفق به کشف دو پروتئین شده اند که فشار خون را حس کرده و با هدایت یک فرآیند غیر ارادی، افزایش و کاهش فشار خون را کنترل می کند.

به گزارش گروه اخبار علمی ایرنا از پایگاه خبری ساینس دیلی، رفلکس بارورسپتور (baroreceptor reflex) یک مکانیسم غیر ارادی و طبیعی بدن است که برای ثابت نگه داشتن فشار خون به کار می رود.
به عنوان مثال، فشار خون بالا باعث پایین آمدن میزان تپش قلب شده و به دنبال آن فشار خون کاهش خواهد یافت.
فشار خون پایین فعالیت رفلکس بارورسپتور را کم می کند و در نتیجه میزان تپش قلب زیاد شده و فشار خون هم افزایش می یابد.
این رفلکس توسط نورون های ویژه ای کنترل می شود که در کسری از ثانیه واکنش نشان می دهند.
نحوه این فرآیند و انجام آن به طور غیر ارادی برای ثابت نگه داشتن فشار خون، سوالی است که حدود یک قرن ذهن محققان را درگیر کرده بود.

در این راستا محققان موسسه تحقیقاتی اسکریپس در آمریکا به تازگی موفق به کشف دو پروتئین شده اند که فشار خون را حس کرده و به فرآیند رفلکس بارورسپتور کمک می کند.

این دو پروتئین PIEZO1 و PIEZO2 نام دارند. این دو پروتئین علاوه بر اینکه در کنترل فشار خون نقش مهمی دارند، احساس فشار ریه ها، حفظ شکل گلبول های قرمز و فرآیندهای حیاتی دیگری را نیز بر عهده دارند.

محققان معتقدند نحوه عملکرد این دو پروتئین و تعامل آنان با یکدیگر، اطلاعات ارزشمندی را در زمینه روش های موثر کنترل فشار خون در اختیار محققان قرار می دهد.

فشار خون نیرویی است که توسط جریان خون به دیواره رگ ها وارد می شود تا خون در سراسر رگ ها و بدن جریان یابد.

اگر این نیرو افزایش پیدا کند و در طول زمان ثابت باقی بماند، بدن با مشکلات زیادی روبرو می شود.
به طور متوسط از بین هر سه فرد میانسال، یک نفر به این عارضه مبتلاست.
فشار خون مهمترین عامل بروز بیماری های قلبی و بیماری های قلبی مهمترین عامل مرگ و میر در سراسر جهان است.
نتایج این مطالعه در نشریه Science منتشر شده است.