بی اختیاری استرسی چیست؟ علت ادرار هنگام سرفه

بی اختیاری استرسی چیست؟

نشت ادرار هنگام سرفه یک وضعیت پزشکی است که به نام بی اختیاری ادرار استرسی (SUI) شناخته می شود.

بی اختیاری ادرار استرسی زمانی رخ می دهد که ادرار به دلیل افزایش فشار شکمی از مثانه به بیرون نشت می کند. هر زمان که فشار به حدی افزایش یابد که از فشار لازم برای نگه داشتن ادرار در داخل مثانه شما بیشتر شود، ممکن است نشت ایجاد شود.

فعالیت هایی که باعث ایجاد فشار اضافی می شوند عبارتند از:

• سرفه کردن
• عطسه کردن
• خندیدن
• خم شدن
• بلند کردن
• پریدن

این با انواع دیگر بی اختیاری ادرار، مانند بی اختیاری فوری، که در اثر انقباض غیرطبیعی در مثانه ایجاد می شود، متفاوت است.

به طور کلی، بی اختیاری استرس زمانی رخ می دهد که فقط مقدار کمی ادرار به بیرون نشت کند. اگر مثانه شما به طور کامل بدون کنترل شما تخلیه می شود، پس این یک مشکل پزشکی متفاوت است. بی اختیاری استرسی فقط به این معنی است که وقتی نوعی “استرس” اضافه بر مثانه وجود دارد، باعث می شود مثانه شما کمی ادرار نشت کند. این وضعیت می تواند به شدت بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. این می تواند باعث شود آنها از فعالیت هایی که معمولاً از آنها لذت می برند اجتناب کنند.

علل بی اختیاری استرسی

بی اختیاری استرسی در زنان بیشتر از مردان است. حدود ۱۳ درصد از زنان بین ۱۹ تا ۴۴ سال به بی اختیاری ادرار استرسی مبتلا می شوند، در حالی که ۲۲ درصد از زنان ۴۵ تا ۶۴ ساله به این عارضه مبتلا هستند.

در حالی که نشت ادرار فقط برای زنان اتفاق نمی افتد، اما برای بسیاری از مادران یک بیماری رایج است زیرا عضلات مثانه و عضلات اطراف مثانه می توانند در اثر استرس بارداری و زایمان ضعیف شوند. بروز کلی بی اختیاری استرس ۸ درصد در زنانی که زایمان کرده اند بیشتر است و زنانی که از طریق واژینال (زایمان طبیعی) نوزادی به دنیا آورده اند، در مقایسه با زنانی که از طریق سزارین زایمان کرده اند، دو برابر بیشتر در معرض بی اختیاری استرسی قرار دارند.

عوامل مختلفی می توانند باعث بی اختیاری استرسی شوند. برای زنان، شایع ترین علت بارداری و زایمان است. مردان ممکن است پس از پروستاتکتومی دچار بی اختیاری استرسی شوند. چاقی همچنین خطر نشت را افزایش می دهد.

سایر عوامل خطر برای بی اختیاری استرسی ادرار عبارتند از:

• سیگار کشیدن
• جراحی لگن
• یبوست مزمن
• نوشیدنی های گازدار
• شرایط پزشکی
• درد مزمن لگن
• کمر درد
• افتادگی اندام لگن

درمان بی اختیاری استرسی

بی اختیاری استرس قابل کنترل است. اولین کاری که باید انجام دهید این است که با پزشک خود ملاقات کنید تا در مورد فیزیوتراپی برای تقویت کف لگن صحبت کنید. به خصوص برای زنانی که بچه دار شده اند، تقویت کف لگن درمان کلیدی برای بهبود کنترل مثانه است.

درمان کف لگن

در برخی از کشورها، درمان کف لگن بخشی از مراقبت های معمول زنان پس از بچه دار شدن است. با این حال، در ایالات متحده، درمان کف لگن چیزی نیست که بیشتر مادران در مورد آن آموزش دیده باشند. بهترین راه پیشگیری است، بنابراین اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید، با پزشک خود در مورد روش هایی صحبت کنید که می توانید با خیال راحت کف لگن خود را در طول بارداری و در دوران پس از زایمان حفظ و تقویت کنید.

اگر سال های باروری خود را پشت سر گذاشته اید، خبر خوب این است که برای تقویت کف لگن هرگز دیر نیست. مثانه در واقع توسط شبکه پیچیده ای از عضلات پشتیبانی می شود و مهم نیست در چه سنی هستید، ماهیچه ها را می توان تقویت کرد. برای زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی، ماهیچه‌هایی که کف لگن را بالا نگه می‌دارند، به‌ویژه عضلات بالابرنده (LA)، به طور کلی ضعیف می‌شوند. فیزیوتراپی برای بی اختیاری استرسی بر تقویت عضله LA برای بهبود کنترل مثانه تمرکز دارد. اساساً، بیماران کنترل و سفت کردن ماهیچه هایی را که هنگام نگه داشتن ادرار استفاده می کنند، تمرین می کنند. آنها همچنین به طور منظم ماهیچه ها را در طی چند هفته و چند ماه منقبض و منقبض می کنند.

سایر درمان ها

سایر گزینه های درمانی شامل مداخلاتی مانند مخروط واژینال برای حمایت از مثانه و دارویی است که ممکن است بی اختیاری را تسکین دهد.

هنگامی که بی اختیاری استرسی بسیار شدید است، جراحی در نظر گرفته می شود. یک مطالعه نشان داد که تا ۸۰ سالگی ممکن است تا ۲۰ درصد از زنان برای بی اختیاری استرسی یا افتادگی اندام لگن (دو مورد که معمولاً دست به دست هم می دهند) به جراحی نیاز داشته باشند. امروزه زنان بیشتری نسبت به قبل برای درمان SUI تحت عمل جراحی قرار می گیرند.

چشم انداز بی اختیاری استرسی چیست؟

اگر بی اختیاری استرسی دارید، بدانید که این یک بیماری بسیار شایع و قابل کنترل است و می توانید نکات زیر را برای زندگی با بی اختیاری استرس امتحان کنید:

• از صحبت کردن در مورد وضعیت خود با پزشک خود نترسید. بسیاری از مردم گزینه های درمانی را از دست می دهند زیرا با پزشک خود صحبت نمی کنند. صحبت کردن در مورد آن می تواند منجر به بهبود وضعیت شما شود.
• یک روال معمول توالت رفتن را در نظر بگیرید. آموزش تخلیه مثانه در فواصل منظم و معین، مانند هر دو تا سه ساعت، ممکن است به شما در کاهش بروز نشت کمک کند.
• تمرینات قدرتی را به برنامه تمرینی خود اضافه کنید. حرکاتی که تمرینات مقاومتی را به بدن شما اضافه می کند، به تقویت کل هسته شما کمک می کند. فقط مطمئن شوید که با یک مربی شخصی خبره کار کنید که می تواند شما را برای شکل مناسب تحت نظر داشته باشد.
• مصرف کافئین را کاهش دهید. کافئین مایعات را از بدن شما خارج می کند و باعث می شود که شما حتی بیشتر ادرار کنید. اگر نمی توانید قهوه را به طور کامل ترک کنید، حداقل آن را کاهش دهید یا مطمئن شوید که فقط نوشیدینی صبحگاهی خود را در خانه می نوشید. قبل از خروج از خانه حتما مثانه خود را خالی کنید.

برگرفته از : What Causes Peeing While Coughing?