اپیدیدیمیت یا التهاب اپیدیدیم یا عفونت بیضه (Epididymitis) ، بیماری التهاب اپیدیدیم است. اپیدیدیم یک لوله است که در پشت بیضه قرار دارد و اسپرم را ذخیره و حمل می کند. وقتی این لوله متورم شود ، می تواند باعث درد و تورم در بیضه ها شود.
اپیدیدیمیت می تواند مردان را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد ، اما بیشتر در مردان بین سنین ۱۴ تا ۳۵ سال دیده می شود. این بیماری معمولاً در اثر عفونت باکتریایی یا بیماری مقاربتی (STD) ایجاد می شود. این وضعیت معمولاً با آنتی بیوتیک بهبود می یابد.
اپیدیدیمیت حاد شش هفته یا کمتر طول می کشد. در بیشتر موارد اپیدیدیمیت حاد ، بیضه ها نیز ملتهب هستند. به این بیماری اپیدیدیمو-ارکیت گفته می شود. تشخیص اینکه آیا بیضه ها ، اپیدیدیم یا هر دو ملتهب هستند دشوار است. به همین دلیل است که اصطلاح اپیدیدیمو-ارکیت معمولاً استفاده می شود. طبق منبع معتبر مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، سوزاک و کلامیدیا شایعترین علت در مردان ۳۵ ساله یا کمتر است.
مقاله مرتبط: التهاب بیضه یا ارکیت چیست؟
از طرف دیگر اپیدیدیمیت مزمن شش هفته یا بیشتر طول می کشد. علائم شامل ناراحتی یا درد در بیضه ، اپیدیدیم یا بیضه ها است. این ممکن است در اثر واکنش های گرانولوماتوز ایجاد شود که منجر به ایجاد کیست یا کلسیفیکاسیون شود.
علائم اپیدیدیمیت چیست؟
عفونت بیضه یا اپیدیدیمیت ممکن است تنها با چند علائم خفیف شروع شود. با این حال ، وقتی این بیماری درمان نشود ، علائم بدتر می شوند.
افراد مبتلا به التهاب اپیدیدیم ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- تب درجه پایین
- لرز
- درد در ناحیه لگن
- فشار در بیضه ها
- درد و حساسیت در بیضه ها
- قرمزی و گرما در کیسه بیضه
- بزرگ شدن غدد لنفاوی در کشاله ران
- درد در هنگام مقاربت جنسی و انزال
- درد در هنگام دفع ادرار یا حرکات روده
- ادرار فوری و مکرر
- ترشح غیر طبیعی آلت تناسلی مرد
- خون در منی (هماتو اسپرمی)
چه کسانی در معرض خطر اپیدیدیمیت هستند؟
شایعترین علت اپیدیدیمیت ، STI یا عفونت و بیماری مقاربتی است ، به ویژه سوزاک و کلامیدیا. با این حال ، اپیدیدیمیت همچنین می تواند توسط یک عفونت منتقل نشده از طریق جنسی ، مانند عفونت مجاری ادراری (UTI) یا عفونت پروستات ایجاد شود.
در صورت ابتلا به بیماری های زیر ممکن است در معرض خطر بیشتری برای اپیدیدیمیت باشید:
- کسانی که ختنه نشده اند
- رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید
- دارای مشکلات ساختاری در دستگاه ادراری هستند
- سل
- پروستات بزرگ شده و باعث انسداد مثانه می شود
- اخیراً تحت عمل جراحی دستگاه ادراری قرار گرفته است
- اخیراً از ناحیه کشاله ران آسیب دیده است
- از سوند ادراری استفاده کنید
- از داروی قلب به نام آمیودارون استفاده کنید
STI یا عفونت مقاربتی یک علت شایع اپیدیدیمیت است. سوزاک و کلامیدیا شایع ترین هستند. این عفونت ها باعث ایجاد عفونت در مجرای ادرار می شوند. این عفونت ها گاهی اوقات از طریق مجاری رگ به اپیدیدیم یا بیضه منتقل می شوند که در آنجا عفونت ایجاد می کنند.
عفونت های منتقله از طریق جنسی غیر عفونی ، مانند عفونت های ناشی از عفونت ادراری یا سل ، می توانند از مجرای ادرار یا سایر قسمت های بدن عبور کرده و التهاب اپیدیدیم را آلوده یا ایجاد کنند.
اپیدیدیمیت در کودکان
کودکان می توانند مانند بزرگسالان به عفونت بیضه مبتلا شوند ، اگرچه احتمالاً التهاب علت دیگری دارد.
علل شایع اپیدیدیمیت در کودکان عبارتند از:
- ضربه مستقیم
- عفونت ادراری که به مجرای ادرار و اپیدیدیم گسترش می یابد
- ریفلاکس ادرار به اپیدیدیم
- پیچش بیضه یا پیچش اپیدیدیم
علائم اپیدیدیمیت در کودکان عبارتند از:
- ترشح از مجرای ادرار
- ناراحتی در لگن یا پایین شکم
- درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن
- قرمزی یا حساسیت کیسه بیضه
- تب
درمان اپیدیدیمیت کودکان به علت اصلی بیماری بستگی دارد. در بسیاری از دلایل ، این بیماری ممکن است به خودی خود برطرف شود ، به کمک مسکن هایی مانند ایبوپروفن. در یک عفونت باکتریایی ، مانند عفونت ناشی از عفونت ادراری ، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود. همچنین به کودکان توصیه می شود در هنگام نیاز به استفاده از دستشویی از “نگه داشتن آن” خودداری کنند و آب بیشتری بنوشند.
عفونت بیضه چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک ابتدا معاینه بدنی را انجام می دهد. آنها به دنبال تورم بیضه ها ، تورم غدد لنفاوی ناحیه کشاله ران و ترشح غیر طبیعی از آلت تناسلی مرد خواهند بود. در صورت ترشح ، پزشک از پنبه برای جمع آوری نمونه و آزمایش STI استفاده می کند.
پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش ها و روش های زیر را انجام دهد:
- معاینه مقعدی ، که می تواند نشان دهد بزرگ شدن پروستات باعث وضعیت شما شده است
- آزمایش خون ، مانند CBC (شمارش کامل خون) ، برای تعیین وجود عفونت در سیستم شما
- نمونه ادرار ، که می تواند نشان دهد شما عفونت ادراری یا STI دارید
آزمایشات تصویربرداری ممکن است برای رد سایر شرایط انجام شود. این آزمایشات تصاویر مفصلی را تولید می کند که به پزشک اجازه می دهد ساختارهای بدن را به وضوح مشاهده کند. پزشک شما ممکن است سونوگرافی بیضه را برای گرفتن تصاویر از بیضه ها و بافت های اطراف آن در کیسه بیضه تجویز کند.
اپیدیدیمیت چگونه درمان می شود؟
درمان التهاب اپیدیدیم شامل درمان عفونت زمینه ای و کاهش علائم است.
درمان های معمول اپیدیدیمیت شامل:
- آنتی بیوتیک هایی که به مدت ۴ تا ۶ هفته در اپیدیدیمیت مزمن تجویز می شوند و می توانند شامل داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین باشند.
- داروی ضد درد ، که می تواند بدون نسخه (ایبوپروفن) در دسترس باشد یا می تواند به نسخه (کدئین یا مورفین) نیاز داشته باشد.
- داروهای ضد التهابی مانند پیروکسیکام (فلدن) یا کتورولاک (تورادول)
- استراحت در رختخواب
درمان های اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بالا بردن کیسه بیضه ، در صورت امکان حداقل برای دو روز
- استفاده از بسته های سرد به کیسه بیضه
- اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین
- در موارد عفونت یا بیماری مقاربتی، شما و همسرتان باید از رابطه جنسی خودداری کنید تا زمانی که دوره آنتی بیوتیک خود را به پایان برسانید و به طور کامل بهبود پیدا نکنید.
این روش ها معمولاً موفقیت آمیز هستند. گاهی اوقات ممکن است چندین هفته طول بکشد تا درد و ناراحتی به طور کامل از بین برود. بیشتر موارد اپیدیدیمیت طی ۳ ماه برطرف می شود. با این حال ، ممکن است در برخی موارد به درمان تهاجمی بیشتری نیاز باشد.
اگر آبسه روی بیضه ها ایجاد شده باشد ، پزشک می تواند چرک را با استفاده از سوزن یا با جراحی تخلیه کند.
اگر هیچ روش درمانی موفقیت آمیز نبوده ، جراحی گزینه دیگری است. این شامل حذف همه یا بخشی از اپیدیدیم است. برای اصلاح نقص جسمی که ممکن است باعث اپیدیدیمیت شود ، ممکن است جراحی نیز لازم باشد.
چشم انداز فرد مبتلا به اپیدیدیمیت چیست؟
بیشتر موارد التهاب اپیدیدیم حاد با استفاده از آنتی بیوتیک با موفقیت درمان می شود. معمولاً هیچ مشکلی در درازمدت جنسی یا تولید مثل وجود ندارد. اما عفونت می تواند در آینده برگردد. همچنین ممکن است عوارضی رخ دهد ، اما نادر است.
عوارض بالقوه اپیدیدیمیت عبارتند از:
- اپیدیدیمیت مزمن
- جمع شدن بیضه ها
- فیستول یا یک مجرای غیرطبیعی در کیسه بیضه
- مرگ بافت بیضه
- ناباروری در مردان
برای جلوگیری از عوارض ، فوراً به دنبال درمان می روید. هنگامی که تحت درمان قرار گرفتید ، مهم است که کل دوره آنتی بیوتیک خود را برای درمان عفونت مصرف کنید ، حتی اگر بدون علامت باشید. بعد از اتمام دارو باید به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید که عفونت برطرف شده است. این به شما اطمینان می دهد که بهبودی کامل خواهید یافت.
اگر درد یا ناراحتی مداوم دارید ، یک وقت ملاقات با پزشک خود بگذارید ، به خصوص اگر علائم در طی چهار روز بهبود نیابند. اگر درد شدید در بیضه یا تب شدید دارید ، بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
