مثانه بیش فعال ، علائم، علل و درمان آن چیست؟

هر آنچه که باید در مورد مثانه بیش فعال بدانید

مثانه بیش فعال چیست؟

مثانه بیش فعال (OAB) باعث میل ناگهانی به ادرار و تکرر در ادرار می شود. همچنین می تواند باعث از دست دادن غیرارادی ادرار شود که به عنوان بی اختیاری ادراری شناخته می شود. مثانه بیش فعال افراد بسیاری را در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند.

مدیریت علائم ممکن است دشوار باشد، زیرا مثانه بیش فعال ممکن است غیرقابل پیش بینی باشد. این می تواند باعث شود برخی از افراد مبتلا به این بیماری فعالیت های اجتماعی خود را محدود کنند که می تواند بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. همچنین می تواند باعث انزوا و ناراحتی عاطفی شود.

اما چندین روش درمانی وجود دارد که می تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند. درمان مثانه بیش فعال همچنین می تواند دیدگاه شما را بهبود بخشد و بروز بی اختیاری در ادرار را کاهش دهد.

علائم مثانه بیش فعال

تجربه بی اختیاری گاه به گاه ، به این معنی نیست که مثانه بیش فعال دارید. نشت ادرار ممکن است به دلایل دیگری اتفاق بیفتد، از جمله مواقعی که خنده های شدیدی را تجربه می کنید. همچنین اگر برای مدت طولانی ادرار خود را حبس کرده اید، ممکن است از دست دادن ادرار را تجربه کنید.

مثانه بیش فعال با تکرر و فوریت ادرار مشخص می گردد. این دست از علائم عبارتند از:

• نیاز فوری و غیرقابل کنترل به ادرار کردن
• از دست دادن غیر ارادی و مکرر ادرار
• تکرر ادرار (بیش از هشت بار در یک دوره ۲۴ ساعته)
• بیدار شدن بیش از یک بار در شب برای استفاده از توالت

علائم مثانه بیش فعال می تواند تغییر کند. آنها ممکن است از فردی به فرد دیگر نیز متفاوت باشند، که می تواند تشخیص این موضوع را بدون کمک پزشک دشوار کند. دانستن علائم مثانه بیش فعال ، می تواند به شما کمک کند درمان های بهتری را سریعتر پیدا کنید.

درمان مثانه بیش فعال

چندین روش درمانی برای کمک به مدیریت علائم مثانه پرکار در دسترس هستند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

فیزیوتراپی کف لگن

فیزیوتراپیست هایی هستند که در عضلات لگن تخصص دارند. از طریق تمرینات هدفمند عضلانی و تقویت، آنها می توانند به مدیریت انواع مشکلات ادراری از جمله فوریت، تکرار و علائم شبانه کمک کنند.

دارو

داروهایی که مثانه بیش فعال را درمان می کنند بر دو موضوع تمرکز دارند: تسکین علائم و کاهش دوره های فوریت و بی اختیاری. این داروها شامل تولترودین (Detrol، Detrol LA)، تروسپیوم (Sanctura) و میرابگرون (Myrbetriq) است.

داروهای درمان مثانه پرکار ممکن است عوارض جانبی از جمله خشکی چشم، خشکی دهان و یبوست ایجاد کنند.

بوتاکس

دوزهای کوچک بوتاکس می تواند به طور موقت ماهیچه های مثانه را فلج یا ضعیف کند. این امر مانع از انقباض بیش از حد آنها می شود که می تواند علائم مثانه بیش فعال را کاهش دهد. اثرات تزریق معمولاً شش تا هشت ماه طول می کشد، بنابراین ممکن است به درمان های مکرر و مجدد نیاز داشته باشید.

تحریک اعصاب

این روش سیگنال الکتریکی اعصابی را که تکانه ها را به مثانه می برند تغییر می دهد. تحریک الکتریکی را می توان با استفاده از یک سیم کوچک وارد شده در قسمت پایین کمر یا یک سوزن کوچک که از طریق پوست ساق پا وارد می شود انجام داد.

اگرچه این نوع از درمان به وضوح ثابت نشده است، برخی از تحقیقات و منابع معتبر نشان داده اند که این می تواند فرکانس و فوریت مثانه بیش فعال را کاهش دهد.

عمل جراحي

اگر علائم شما با دارو، تحریک اعصاب یا سایر درمان‌ها بهبود نیابد، پزشک ممکن است جراحی را برای افزایش ظرفیت مثانه پیشنهاد کند.

علل بروز مثانه بیش فعال

کلیه های شما ادرار تولید می کنند و آن ادرار به مثانه شما می رود. سپس مغز شما سیگنال هایی را ارسال می کند که به بدن شما می گوید ادرار کند. عضلات کف لگن شما شل می شوند و اجازه می دهند ادرار از بدن شما خارج شود.

مثانه پرکار باعث انقباض غیر ارادی عضلات مثانه شما می شود. این احساس نیاز به ادرار مکرر را ایجاد می کند حتی اگر مثانه شما پر نباشد.

شرایط و عوامل مختلف می توانند علائم بیش فعالی مثانه را ایجاد کنند:

• نوشیدن بیش از حد مایعات
• مصرف داروهایی که تولید ادرار را افزایش می دهند
• عفونت های دستگاه ادراری
• مصرف کافئین، الکل، یا سایر محرک های مثانه
• عدم تخلیه کامل مثانه
• ناهنجاری های مثانه، مانند سنگ مثانه

علت دقیق مثانه بیش فعال ناشناخته است. خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن افزایش می یابد. اما مثانه پرکار بخشی طبیعی از پیری نیست، بنابراین نباید علائم را نادیده بگیرید. مراجعه به پزشک می تواند به اطمینان از تشخیص صحیح کمک کند.

عملکرد مثانه به سلامت مجاری ادراری بستگی دارد. علل بیش فعالی مثانه اغلب نتیجه مشکلات دستگاه ادراری شماست.

تشخیص مثانه بیش فعال

پزشک ممکن است چندین آزمایش را برای تشخیص علت مثانه بیش فعال انجام دهد. همچنین ممکن است پزشک شما را به متخصص اورولوژیست که مشکلات دستگاه ادراری را درمان می کند ارجاع دهد .

آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص مثانه بیش فعال عبارتند از:

نمونه ادرار (آنالیز ادرار)

نمونه ای از ادرار شما جمع آوری می شود و سپس برای هر گونه ناهنجاری از جمله خون مورد آزمایش قرار می گیرد. آزمایش ادرار می تواند به شناسایی عفونت مثانه ، عفونت ادراری یا سایر مشکلات دستگاه ادراری کمک کند.

معاینه جسمی

این به پزشک اجازه می‌دهد تا در اطراف شکم و کلیه‌ها حساسیت داشته باشد یا بزرگی پروستات را بررسی کند.

اسکن مثانه

این آزمایش از سونوگرافی برای اندازه گیری میزان ادرار باقی مانده در مثانه پس از ادرار کردن استفاده می کند.

تست یورودینامیک

تست یورودینامیک مجموعه ای از آزمایش هاست که می توانند توانایی مثانه برای نگه داشتن و ذخیره ادرار را ارزیابی کنند.

سیستوسکوپی

در طول این آزمایش، در حالی که شما بی حس هستید، پزشک یک اسکوپ روشن را وارد مثانه شما می‌کند. سیستوسکوپی به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا علائم شما ناشی از هر گونه ناهنجاری در مثانه است، مانند سنگ مثانه یا تومور. بیوپسی نیز می تواند گرفته شود.

پزشک یا اورولوژیست شما ممکن است از آزمایشات اضافی برای کمک به رد یا تأیید تشخیص مثانه پرکار استفاده کند.

مثانه بیش فعال در مردان

بیش فعالی مثانه در زنان شایع تر است، اما حداقل ۳۰ درصد از مردان به طور منظم علائم مثانه بیش فعال را تجربه می کنند. این تعداد می تواند بیشتر باشد زیرا مردان ممکن است علائم بیش فعالی را به پزشک خود گزارش ندهند.

علائم مثانه بیش فعال در مردان عبارتند از

• نیاز فوری به ادرار کردن
• تا هشت بار در روز ادرار کنید
• تجربه نشت ادرار
• احساس میل به ادرار کردن که آنقدر شدید است که نمی توان آن را کنترل کرد

بسیاری از موارد بیش فعالی مثانه در مردان نتیجه بزرگ شدن پروستات است. همانطور که غده متورم می شود، می تواند جریان ادرار را مسدود کند و بی اختیاری ادرار را شایع تر کند.

بزرگ شدن پروستات در مردان مسن شایع تر است، بنابراین مثانه بیش فعال در مردان مسن نیز شایع تر است. درمان مشکلات پروستات ممکن است علائم بیش فعالی را کاهش دهد.

مثانه بیش فعال در زنان

زنان بیشتر احتمال دارد علائم بیش فعالی مثانه را به پزشک خود گزارش کنند. در واقع، حداقل ۴۰ درصد از زنان علائم مثانه بیش فعال را تجربه می کنند. بسیاری دیگر ممکن است به هیچ وجه این تجربیات را به پزشک خود گزارش نکنند.

مثانه بیش فعال شامل یک سری علائم است که باعث می شود نیاز به دفع بیشتر ادرار داشته باشید. این علائم عبارتند از

• احساس نیاز ناگهانی به ادرار کردن
• عدم توانایی در کنترل ادرار
• هر شب حداقل دو بار ادرار کنید
• حداقل هشت بار در روز ادرار کنید

مشخص نیست که چه چیزی باعث مثانه پرکار می شود، اما بعد از یائسگی در زنان شایع تر می شود. این ممکن است نتیجه کمبود استروژن باشد. با این حال، مثانه بیش فعال می تواند در هر سنی رخ دهد.

این بیماری در زنان با دارو، جراحی و برخی تمرینات بدنی قابل درمان است. درباره این تمرین ها و درمان های جایگزین با پشزک متخصص خود صحبت کنید تا تصمیم بگیرید که آیا برای شما مناسب است یا خیر.

مثانه بیش فعال در کودکان

مثانه بیش فعال یک بیماری رایج دوران کودکی است، اما هر حادثه یا تختخواب خیس و کثیف ، نتیجه بیش فعالی مثانه در کودکان نیست. کودکان اغلب از علائم مثانه بیش فعال رشد می کنند، اما درمان می تواند به جلوگیری از تکرر ادرار یا عوارض کمک کند.

علائم مثانه بیش فعال در کودکان عبارتند از:

• نیاز فوری یا مکرر به ادرار کردن
• تصادفات یا نشت ادرار
• بیش از هشت بار در روز ادرار کنید.
• احساس می کنند که با وجود ادرار، مثانه خالی نگردیده است.

علائم مثانه بیش فعال با بزرگتر شدن کودکان کمتر می شود. با افزایش سن، بچه ها یاد می گیرند که مثانه خود را به درستی کنترل کنند و سیگنال هایی که نیاز به ادرار کردن دارند را تشخیص دهند. اگر علائم مثانه بیش فعال در کودک شما به نظر نمی رسد که برطرف گردیده باشد یا در حال بدتر شدن است، با پزشک کودک خود صحبت کنید.

علل مثانه بیش فعال در کودکان عبارتند از:

• عفونت مجاری ادراری
• آلرژی
• کافئین
• اضطراب و استرس
• ناهنجاری های ساختاری
• یبوست

مانند بزرگسالان، درمان های مثانه بیش فعال در کودکان بر درمان هر گونه علت زمینه ای و پیشگیری از علائم تمرکز دارد.

جراحی مثانه بیش فعال

در بیشتر موارد، تا زمانی که تمام گزینه‌های درمانی دیگر را امتحان نکرده باشید و تسکین نیافته باشید، جراحی توصیه نمی‌شود.

تحریک عصب ساکرال

مثانه پر کار اغلب نتیجه تکانه های عصبی اشتباه است. این تکانه ها به مثانه شما می گویند که حتی زمانی که ادرار ندارید باید ادرار کنید. این می تواند منجر به تکرر ادرار یا اصرار بعد از اینکه قبلاً ادرار کرده اید شود.

در طول این روش، پزشک می تواند یک الکترود کوچک را زیر پوست باسن یا پایین شکم شما قرار دهد. این الکترود پالس هایی را ارسال می کند که به تنظیم این سیگنال ها کمک می کند و به بدن شما می گویند که چه زمانی نیاز به ادرار دارید.

انحراف ادرار

تغییر مسیر حالب ها (لوله هایی که ادرار را از کلیه ها به مثانه می رسانند) می تواند دفعات و نیاز به دفع ادرار را کاهش دهد. در طول این روش، پزشک مثانه را دور می زند و یک سوراخ در دیواره شکم شما ایجاد می کند که ادرار می تواند در کیسه استومی تخلیه شود.

سیستوپلاستی (بزرگ کردن مثانه)

اگر پزشک فکر می کند که علائم مثانه بیش فعال شما نتیجه یک مثانه بسیار کوچک است، ممکن است بزرگ کردن آن را در طول این روش پیشنهاد کند. با این حال، سیستوپلاستی معمولاً برای افرادی که هیچ پیشرفتی در سایر گزینه‌های درمانی مشاهده نکرده‌اند اختصاص داده می‌شود.

برداشتن مثانه

به ندرت، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که برداشتن کامل مثانه تنها گزینه برای از بین بردن علائم و عوارض بیش فعالی است. هنگامی که آنها این کار را انجام می دهند، ادرار را از کلیه های شما به یک کیسه استومی در خارج از بدن شما هدایت می کنند.

این جراحی ها اغلب بسیار موثر هستند، اما خطرات و عوارض احتمالی مادام العمر را به همراه دارند.

رژیم غذایی مثانه پرکار

آنچه می خورید ممکن است تأثیر مستقیمی بر سلامت ادرار شما داشته باشد. غذاها و نوشیدنی ها می توانند بر مثانه پر کار فشار وارد کنند و خطر تحریک و علائم بیش فعالی را افزایش دهند.

با این حال، آنچه شما را تحت تاثیر قرار می دهد ممکن است بر شخص دیگری تأثیر نگذارد. نگه داشتن گزارش مصرف غذا ، می تواند به شما کمک کند بفهمید کدام غذاها ممکن است علائم شما را بدتر کنند.

عوامل مرتبط با رژیم غذایی که می توانند با سلامت ادرار تداخل داشته باشند عبارتند از:

• نوشیدنی های گازدار. نوشیدنی های گازدار می توانند علائم بیش فعالی مثانه را تشدید کرده و عضلات مثانه را تحریک کنند.
• مصرف مایعات. نوشیدن آب کافی برای سلامت کلی شما مهم است، اما نوشیدن بیش از حد می تواند تعداد دفعات نیاز به ادرار را افزایش دهد.
• نوشیدن قبل از خواب. اگر ظرف دو تا سه ساعت قبل از خواب مایعات بنوشید، ممکن است متوجه شوید که شب ها برای دفع ادرار بیشتر از خواب بیدار می شوید.
• حساسیت به گلوتن. افرادی که به گلوتن (پروتئینی که در غذاهای حاوی گندم مانند نان، ماکارونی و کراکر یافت می شود) حساسیت دارند، ممکن است علائم بیش فعالی مثانه را تجربه کنند.
• کافئین. این محرک ممکن است علائم مثانه بیش فعال را افزایش دهد. کافئین در نوشابه، قهوه، شکلات، بستنی و برخی از داروهای بدون نسخه وجود دارد.
• غذاهای تحریک کننده. برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که غذاهایی مانند مرکبات، محصولات گوجه فرنگی، غذاهای تند، شیرین کننده های مصنوعی، نوشیدنی های الکلی، طعم دهنده های مصنوعی یا مواد نگهدارنده ، علائم مثانه بیش فعال را افزایش می دهند.

درمان طبیعی مثانه بیش فعال

درمان‌های طبیعی می‌تواند شامل تمرینات، رفتار درمانی و فیزیوتراپی، گیاهان دارویی و مکمل‌ها و غیره باشد.

ویتامین ها و مکمل ها

برخی از گیاهان، مکمل ها و ویتامین ها به عنوان درمان جایگزین برای مثانه پر کار استفاده می شود. اینها شامل ترکیبات گیاهی مانند عصاره قارچ مانند گانودرما لوسیدوم و عصاره های گیاهی مانند ابریشم ذرت و کپسایسین(موجود در فلفل چیلی) است.

مکمل‌هایی مانند هیدروکسید منیزیم و ال-آرژنین در افراد مبتلا به مثانه بیش فعال یا بی‌اختیاری ادرار به طور کامل‌تر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند و به عنوان راهی برای تسکین علائم نشان داده‌اند.

قبل از مصرف هر یک از این مکمل ها یا ویتامین ها، با پزشک خود مشورت کنید. برخی از مکمل ها می توانند با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند.

طب سوزنی

طب سوزنی شامل قرار دادن سوزن های با نوک ظریف در نواحی خاصی از بدن است. تصور می‌شود که فعال کردن این نقاط باعث بازیابی جریان انرژی (“چی”) می‌شود و این ممکن است علائم را کاهش دهد. برخی از تحقیقات منابع معتبر نشان می دهد که استفاده از طب سوزنی برای تسکین علائم بیش فعالی وعده داده شده است. با این حال، شواهدی مبنی بر کارکرد آن در حال حاضر ناکافی است.
روغن ضروری

مثانه بیش فعال اغلب نتیجه شلیک اعصاب و انقباض غیرمنتظره عضلات است. روغن‌های ضروری که می‌توانند به آرام کردن این اعصاب و ماهیچه‌ها کمک کنند، ممکن است به شما در تسکین علائم کمک کنند.

روغن‌های ضروری که معمولاً برای درمان مثانه بیش فعال استفاده می‌شوند عبارتند از:

• روغن یلانگ یلانگ
• روغن اسطخدوس
• روغن مریم گلی کلری
• روغن دانه کدو تنبل

درمان های هومیوپاتی

این نوع درمان به گوش دادن به بدن شما و یافتن درمان هایی متکی است که می تواند به سرتاسر بدن شما کمک نماید، نه فقط علائم مثانه بیش فعال. درمان های هومیوپاتی رایج شامل حذف غذاهایی است که تحریک کننده هستند و باعث فوریت ادرار می شوند.

به همین ترتیب، تمرینات مثانه و تمرینات ماهیچه ای را می توان هومیوپاتی در نظر گرفت. اینها می توانند به شما کمک کنند تا مدت زمانی را که می توانید بین احساس میل به ادرار کردن و ادرار کردن واقعی سپری کنید، افزایش دهید.

درمان‌های خانگی و طبیعی ممکن است علائم پرکاری مثانه را کاهش داده و به شما کمک کند ادرار خود را راحت‌تر کنترل کنید.

تمرینات مثانه بیش فعال

ماهیچه های اطراف مجرای ادراری به شما کمک می کنند تا زمانی که نیاز دارید ادرار را نگه دارید. آنها همچنین به شما کمک می کنند تا هنگام ادرار کردن، مثانه خود را به طور کامل تخلیه کنید. مانند ماهیچه های بازوها و پاها، تقویت آن عضلات با ورزش می تواند مفید باشد.

تمرینات کف لگن

این تمرینات که به نام کگل نیز شناخته می شوند، می توانند به تقویت عضلات داخل و اطراف لگن کمک کنند. افزایش قدرت می تواند به شما کمک کند تا ادرار را با موفقیت متوقف کرده و شروع کنید، که می تواند ادرار ناخواسته را کاهش دهد.

یک تمرین کگل اولیه از شما می خواهد که عضلات کف لگن خود را منقبض کرده و چند ثانیه نگه دارید. اگر مطمئن نیستید که چه ماهیچه هایی را جدا کنید، سعی کنید جریان ادرار را متوقف کنید. این کار را هر روز چند بار انجام دهید.

مخروط های واژن

اگر تصور استفاده از عضلات کف لگن خیلی انتزاعی یا دشوار به نظر می رسد، می توانید از وسیله ای به نام مخروط واژن استفاده کنید تا به شما در جداسازی عضلات کف لگن کمک کند. یک مخروط را در داخل واژن خود قرار دهید و سعی کنید آن را با عضلات کف لگن در جای خود نگه دارید. با تمرین، می توانید از عضلات خود برای بلند کردن مخروط های سنگین تر استفاده کنید. این کار را حداقل یک بار در روز انجام دهید.

آموزش مثانه

تمرین مثانه به شما کمک می کند ادرار خود را طولانی تر نگه دارید تا بتوانید ماهیچه ها و اعصاب دستگاه ادراری خود را دوباره آموزش دهید. به عبارت دیگر، این تمرین به شما کمک می کند تا فاصله زمانی بین اصرار برای ادرار کردن و زمانی که واقعاً ادرار می کنید طولانی کنید.

می توانید هر بار که نیاز به ادرار دارید این کار را امتحان کنید. با مدت زمان کوتاهی مانند سه دقیقه شروع کنید. به آرامی ایجاد کنید.

مثانه بیش فعال در شب

اگر متوجه شدید که بیش از یک بار در شب از خواب بیدار می شوید، ممکن است وضعیتی به نام شب ادراری یا مثانه بیش فعال در شب داشته باشید. شب ادراری با مثانه بیش فعال یکسان نیست. در واقع، برخی از افرادی که هیچ علامت مثانه بیش فعال را در طول روز تجربه نمی کنند، همچنان می توانند شب ادراری داشته باشند.

شب ادراری در بزرگسالان و افراد بالای ۶۰ سال شایع تر است، اما از هر سه بزرگسال بالای ۳۰ سال، یک نفر نیاز به دو بار یا بیشتر رفتن به توالت در هر شب دارد. بیشتر بزرگسالان می توانند شش تا هشت ساعت بدون بیدار شدن بخوابند. دیگران ممکن است فقط یک بار نیاز به بیدار شدن داشته باشند.

اگر در طول خواب شبانه به استفاده بیشتر از توالت نیاز دارید، ممکن است در شب مثانه بیش فعالی داشته باشید.

اگر معتقدید شب ادراری دارید، درباره علائم و نحوه درمان آن بیشتر بدانید تا بتوانید با پزشک خود صحبت کنید.

مثانه بیش فعال و بوتاکس

بوتاکس ممکن است به عنوان یک کاهش دهنده چین و چروک عالی برای صورت شناخته شود. اما این تزریق در واقع به عنوان یک درمان برای بسیاری از شرایط پزشکی نویدبخش است.

هدف اکثر داروهای مثانه بیش فعال ، آرام کردن عضلات و اعصاب در دستگاه ادراری است. اگر این داروها موثر نباشند، پزشک ممکن است تزریق بوتاکس را به عضلات مثانه شما در نظر بگیرد. این می تواند به آرامش عضلات و کاهش علائم کمک کند.

تزریق بوتاکس برای مثانه بیش فعال به خوبی و با عوارض جانبی کمی عمل کرده است. اثرات تزریق معمولاً شش تا هشت ماه طول می کشد. پس از آن زمان، پزشک ممکن است بخواهد از دور دیگری از تزریق برای کنترل علائم استفاده کند.

تزریق بوتاکس بدون عوارض یا نگرانی های احتمالی نیست، بنابراین قبل از اقدام با پزشک خود در مورد این درمان احتمالی صحبت کنید.

جمع بندی

مثانه بیش فعال می تواند چالش هایی را در زندگی روزمره ایجاد کند. اما درمان های تجویز شده توسط پزشک و تغییر شیوه زندگی می تواند به شما در کاهش دفعات اصرار کمک کند.

مهم ترین کاری که می توانید در صورت داشتن علائم مثانه بیش فعال یا مشکل در کنترل ادرار انجام دهید، صحبت با پزشک است. تحقیقات و درمان‌ها مسیر طولانی در کمک به پزشکان برای درک علل و درمان‌های بالقوه این بیماری داشته‌اند. شما و پزشکتان می توانید برای ایجاد یک برنامه درمانی ایده آل برای شما و رفع هر گونه نگرانی که ممکن است داشته باشید، با یکدیگر همکاری کنید.