بالانیت یا التهاب سر آلت تناسلی چیست؟
آنچه باید در مورد بالانیت بدانید!
بالانیت چیست؟
بالانیت زمانی است که سر آلت متورم و دردناک است. بالانیت معمولا جدی نیست، اما مهم است که به پزشک عمومی مراجعه کنید. در حالی که نسبتاً رایج است و معمولاً جدی نیست، التهاب اغلب با علائم ناراحت کننده دیگری همراه است.
این می تواند در همه افزاد مدکر دارای آلت تناسلی اتفاق بیفتد، اما بیشتر کسانی را که ختنه نکرده اند، تحت تاثیر قرار می دهد و اغلب باعث التهاب پوست ختنه گاه (پوستیت) نیز می شود.
چه چیزی باعث ایجاد بالانیت می شود؟
بالانیت یا التهاب سر آلت تناسلی اغلب توسط یک عفونت قارچی ایجاد می شود، اما عفونت های باکتریایی نیز می توانند باعث آن شوند.
این اغلب در نتیجه بهداشت نامناسب اتفاق می افتد، به خصوص به این دلیل که پوست ختنه گاه می تواند رطوبت را به دام بیندازد و محیط مناسبی را برای رشد قارچ ها و باکتری ها ایجاد کند.
بهداشت نامناسب می تواند به معنی عدم شستشوی کافی باشد، اما همچنین می تواند به معنای شستشوی بیش از حد باشد که هم می تواند باعث تحریک و هم تورم شود. شستشو نکردن تمام صابون از ناحیه سر آلت تناسلی بعد از دوش گرفتن یا استفاده از محصولاتی که حاوی مواد محرک مانند عطر و رنگ هستند نیز می تواند باعث این امر شود.
علل دیگر بالانیت عبارتند از:
- واکنش آلرژیک به کاندوم های لاتکس و اسپرم کش ها
- واکنش آلرژیک به برخی داروها، از جمله برخی آنتی بیوتیک ها و مسکن ها
- عفونت های مقاربتی ، مانند سوزاک و تریکومونیازیس
- گال، که هجوم کنه های ریز پوستی است
- برخی شرایط پزشکی، از جمله دیابت و آرتریت واکنشی
- صدمات در نوک آلت تناسلی یا پوست ختنه گاه
انواع مختلف بالانیت
سه نوع بالانیت وجود دارد:
- بالانیت Zoon: این نوع اولیه بالانیت است. این بیماری عمدتاً در افراد میانسال مبتلا به آلت تناسلی ختنه نشده تأثیر می گذارد.
- بالانیت سیرسینات: این نوع بالانیت ناشی از آرتریت واکنشی است که نوعی آرتریت است که در اثر عفونت ایجاد می شود. در این نوع بالانیت، التهاب نیز با زخم های ریز روی سر آلت تناسلی همراه است.
- بالانیت کراتوتیک و میشی کاذب اپیتلیوماتوز: این نوع نادر التهاب سر آلت تناسلی ، افراد بالای ۶۰ سال مبتلا به آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار می دهد. باعث ایجاد برجستگی های زگیل مانند و پوسته پوسته بر روی سر آلت تناسلی می شود.
چه کسانی در معرض خطر بالانیت هستند؟
افراد در هر سنی ممکن است دچار بالانیت شوند، اما کسانی که در معرض بالاترین خطر قرار دارند، کودکان زیر ۴ سال و بزرگسالان میانسال و ختنه نشده هستند.
افراد مبتلا به فیموز (پوست ختنه گاه سفت که روی آلت تناسلی به عقب باز نمی گردد) نیز در معرض خطر بیشتری هستند. با افزایش سن، پوست ختنه‌گاه شل می‌شود و راحت‌تر جمع می‌شود. این معمولا در حدود ۵ سالگی اتفاق می افتد.
بالانیت چگونه منتقل می شود؟
التهاب سر آلت تناسلی یک علامت است تا یک بیماری و بنابراین قابل انتقال نیست. با این حال، می‌تواند ناشی از عفونت‌ها باشد – از راه جنسی و غیره – و کنه‌هایی که می‌توانند به دیگران منتقل شوند.
عفونت های مخمری و بیماری های مقاربتی می توانند در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی منتقل شوند. گال و برخی از بیماری های مقاربتی نیز می توانند از طریق تماس پوست به پوست منتقل شوند.
گال، که بسیار مسری است، می تواند از طریق لباس ها و ملافه های آلوده نیز منتقل شود.
علائم بالانیت چیست؟
تورم و قرمزی سر آلت تناسلی شایع ترین علائم است و اغلب پوست ختنه گاه را درگیر می کند.
بسته به علت، بالانیت همچنین ممکن است باعث موارد زیر شود:
- درد و سوزش در اطراف غده
- پوست ختنه گاه تنگ و صیقلی
- خارش روی پوست غده
- ترشح غیر معمول آلت تناسلی
- زخم روی سر آلت تناسلی
- ترشح غلیظ و سفید زیر پوست ختنه گاه (اسمگما)
- بوی بد از آلت تناسلی
- ادرار دردناک
- تورم غدد لنفاوی کشاله ران
بالانیت چگونه تشخیص داده می شود؟
التهاب سر آلت تناسلی معمولاً در طی معاینه فیزیکی قابل تشخیص است زیرا بیشتر علائم آن قابل مشاهده است.
آزمایشات دیگری برای تعیین علت مورد نیاز است. اینکه پزشک چه آزمایش هایی را تجویز می کند به علائم شما بستگی دارد. آزمایشات می تواند شامل موارد زیر باشد:
- یک سواب از دهانه مجرای ادرار برای بررسی عفونت های مقاربتی و سایر عفونت ها
- آزمایش ادرار برای بررسی علائم عفونت یا دیابت
- آزمایش خون برای بررسی علائم عفونت، دیابت و سایر شرایط
- یک نمونه از خراش دادن پوست برای بررسی کنه ها در زیر میکروسکوپ
درمان بالانیت چیست؟
درمان بالانیت معمولاً با بهبود بهداشت دستگاه تناسلی شما ، با شستن و خشک کردن زیر پوست ختنه‌گاه و اجتناب از استفاده از محصولات بهداشتی حاوی محرک‌های بالقوه مانند عطرها آغاز می‌شود.
اگر ناشی از واکنش آلرژیک به برخی محصولات یا داروها باشد، پزشک می تواند به شما در یافتن جایگزین های مناسب کمک کند. به عنوان مثال، انواع مختلف دارو یا روش های جلوگیری بدون لاتکس و بدون اسپرم کش.
برای کمک به تسکین التهاب و درمان علت زمینه ای می توان از درمان های دیگر استفاده کرد. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کرم های ضد قارچ: اگر التهاب ناشی از عفونت قارچی باشد، ممکن است کرم هایی مانند کلوتریمازول یا میکونازول تجویز شوند.
- کرم های ضد خارش: کرم های ضد خارش بدون نسخه و تجویزی می توانند به رفع خارش و قرمزی کمک کنند.
- کرم های استروئیدی: کرم های حاوی کورتیکواستروئید می توانند به تسکین التهاب و خارش کمک کنند.
- آنتی بیوتیک ها: اگر ناشی از یک بیماری مقاربتی باشد، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود. نوع آنتی بیوتیک و مدت زمان آن بستگی به این دارد که شما دارای کدام بیماری مقاربتی هستید.
- درمان دیابت: اگر دیابت دارید، پزشک شما یک برنامه درمانی برای مدیریت آن توصیه می کند. این معمولاً شامل ترکیبی از داروها و اصلاح شیوه زندگی برای کنترل قند خون شما است.
- ختنه: در صورت بروز علائم بالانیت مکرر یا فیموز، پزشک ممکن است ختنه را برای برداشتن پوست ختنه گاه و جلوگیری از علائم و عوارض بعدی توصیه کند.
عوارض بالانیت چیست؟
در صورت عدم درمان، التهاب سر آلت تناسلی می تواند باعث التهاب مزمن شود و منجر به عوارضی مانند:
- لیکن اسکلروزوس: زمانی رخ می دهد که لکه های سفید و سفت روی پوست ایجاد شود. این می تواند در جریان ادرار و مایع منی از طریق مجرای ادرار اختلال ایجاد کند.
- بافت اسکار: بالانیت طولانی‌مدت می‌تواند منجر به ایجاد اسکار در اطراف غده شود و پوست ختنه‌گاه را بیش از حد سفت کند که به عقب بر روی سر آلت تناسلی جمع شود.
- ضایعات اولسراتیو: بالانیت می تواند باعث زخم ها و تاول های دردناکی شود که زخم و خونریزی می کنند و در نهایت باعث ایجاد اسکار می شوند. زخم های باز ، خطر ورود باکتری ها و ویروس های دیگر به بدن را افزایش می دهد.
- افزایش خطر ابتلا به سرطان: التهاب مزمن خطر ابتلا به چندین نوع سرطان را افزایش می دهد. بر اساس تحقیقات، بالانیت، پستتیت، BXO و فیموز با خطر بالاتر سرطان آلت تناسلی مرتبط هستند.
درمان سریع بالانیت و هر علت زمینه‌ای می‌تواند خطر عوارض را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و دیدگاه شما را بهبود بخشد.
برای جلوگیری از بالانیت چه کاری می توانید انجام دهید؟
پیشگیری از بالانیت اغلب به سادگی رعایت بهداشت مناسب است تا از تحریک پوست جلوگیری کنید و از تجمع رطوبت و باکتری های اضافی در زیر پوست ختنه گاه جلوگیری کنید.
برای انجام این کار، به طور منظم با استفاده از صابون بدون عطر حمام کنید، مطمئن شوید که زیر پوست ختنه گاه خود را تمیز کرده و با ضربه ملایم پوست را خشک کنید – نه مالش.
از استفاده از مواد شیمیایی روی و اطراف اندام تناسلی خود مانند صابون ها و مواد شوینده، ژل های دوش یا لوسیون های حاوی رنگ و عطر خودداری کنید. همچنین اگر به آنها واکنش نشان داده اید، باید از اسپرم کش ها اجتناب کنید.
هنگامی که درگیر فعالیت جنسی هستید و به طور منظم برای بیماری های مقاربتی آزمایش می شوید، از کاندوم یا سایر روش های بازدارنده استفاده کنید.
چه زمانی باید با پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی مشورت کنید؟
اگر علائم بالانیت یا التهاب سر آلت تناسلی را دارید یا اگر درمان بالانیت جواب نداده است، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
در صورت بروز علائم عفونت، مانند تب، درد و التهاب شدید و تخلیه چرک از ناحیه، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
آیا این نوشته برایتان مفید بود؟
