مثانه عصبی یا نوروژنیک: علائم ، تشخیص و درمان آن چیست؟

مثانه عصبی یا نوروژنیک چیست؟

مثانه نوروژنیک چیست؟ مثانه شما برای انقباض و رها شدن زمانی که آماده ادرار هستید به ماهیچه ها متکی است. مغز شما معمولاً این فرآیند را تنظیم می کند، اما گاهی اوقات این پیام که باید ادرار کنید از مغز شما به مثانه ارسال نمی شود. این وضعیتی است که به مثانه عصبی یا نوروژنیک معروف است.

چندین عضله و اعصاب باید با هم همکاری کنند تا مثانه شما برای نگهداری ادرار آماده شده و سپس آن را خالی کنید. پیام های عصبی بین مغز و عضلات که تخلیه مثانه را کنترل می کنند رد و بدل می شوند و حرکت می کنند. اگر این اعصاب به علت بیماری یا جراحتی آسیب دیده باشند، ممکن است عضلات نتوانند در زمان مناسب سفت یا آرام شوند.

انواع مثانه نوروژنیک

دو نوع اختلال عملکرد مثانه نوروژنیک وجود دارد.

• مثانه بیش فعال باعث می شود کنترل کمی بر ادرار خود داشته باشید یا اصلاً کنترل نداشته باشید. همچنین می تواند باعث شود که شما احساس نیاز ناگهانی یا مکرر به ادرار کنید.
• مثانه کم کار زمانی اتفاق می افتد که عضلات مثانه توانایی خود را برای نگه داشتن ادرار را از دست می دهند.

در افراد مبتلا به مثانه عصبی ، اعصاب و ماهیچه ها به خوبی کار نمی کنند. در نتیجه، مثانه ممکن است عمل تخلیه شدن و پر شدن را به درستی انجام ندهد. عضلات مثانه ممکن است بیش از حد فعال شوند و بیشتر از حد طبیعی فشار آورند و قبل از اینکه مثانه پر از ادرار باشد احساس ادرار داشته باشیم .

گاهی اوقات عضلات بیش از حد سست می شوند و اجازه می دهند ادرار قبل از اینکه شما آماده رفتن به توالت شوید (بی اختیاری ادراری) نشت کند .

در افراد دیگری عضله مثانه ممکن است کمبود داشته باشد، به این معنی که وقتی ادرار پر می شود، آن را فشرده نمی کند و به طور کامل ادارار خالی نخواهد شد.

عضلات اطراف مجرای ادرار نیز ممکن است به درستی کار نکنند و ممکن است در هنگام تلاش برای خالی کردن مثانه شما بصورت منقبض باقی بمانند.

چه چیزی باعث ایجاد مثانه نوروژنیک می شود؟

مثانه نوروژنیک وضعیتی است که به دلیل کار نکردن صحیح اعصاب در مسیر بین مثانه و مغز ایجاد می شود. این می تواند به دلیل اختلال مغزی یا آسیب عصبی مثانه باشد.

نمونه هایی از اختلالات مغزی که می توانند باعث ایجاد مثانه نوروژنیک شوند عبارتند از:

• بیماری آلزایمر
• تومورهای مغز یا نخاع
• اسکلروز چندگانه
• بیماری پارکینسون
• آسیب به نخاع
• نقایص مادرزادی نخاع، مانند اسپینا بیفیدا
• سکته

شرایطی که بر عضلات مثانه تأثیر می گذارد عبارتند از:

• دیابت که می تواند باعث آسیب عصبی شود
• سوء مصرف طولانی مدت الکل
• جراحی لگن که می تواند باعث آسیب عصبی شود
• آسیب عصبی نخاعی

اگر پزشک شما فکر کند که ممکن است مثانه نوروژنیک داشته باشید، عضلات مثانه و سیستم عصبی شما را آزمایش خواهند کرد. درمان بیماری زمینه ای می تواند به علائم شما کمک کند.

مثانه نوروژنیک چه عوارضی دارد؟

از آنجایی که این وضعیت باعث از دست دادن احساس ادرار می شود، مثانه شما می تواند بیش از ظرفیت معمولی پر شود و نشت کند. اما ممکن است مثانه شما به طور کامل خالی نشود که به این حالت احتباس ادرار می گویند.

احتباس ادرار خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهد. هنگامی که ادرار برای مدت طولانی در مثانه یا کلیه ها باقی می ماند، عفونت می تواند ایجاد شود.

عفونت های مکرر مجاری ادراری و کلیه می تواند در طول زمان منجر به آسیب شود. این می تواند در نهایت منجر به نارسایی کلیه شود که می تواند کشنده باشد.

علائم مثانه عصبی

علائم مثانه عصبی از فرد به فرد دیگر متفاوت است. آنها همچنین به نوع آسیب عصبی فرد بستگی دارد.

علائم ممکن است شامل عفونت های دستگاه ادراری، سنگ کلیه و عدم توانایی کنترل ادرار و مقدار ادرار شما باشد.

افراد مبتلا به مثانه عصبی (اغلب با سکته مغزی، بیماری های مغزی و بیماری پارکینسون دیده می شوند) ممکن است احساس ناخوشایندی برای رفتن به توالت داشته باشند که نمی تواند نادیده گرفته شوند که اصولا رفتن به توالت برای آنها را سخت می نماید. همچنین احساس نشت بصورت چند قطره و بسیار خفیف یکی دیگر از علائم مثانه عصبی است (بیش از هشت بار در ۲۴ ساعت).

برخی از افراد مبتلا به مثانه عصبی مشکل متفاوتی دارند. آنها نمیتوانند مثانه خود را خالی کنند. این علائم در افراد مبتلا به دیابت، مولتیپل اسکلروز، فلج اطفال، سیفلیس یا جراحی قبلی لگن رایج است.

علائم مثانه عصبی ممکن است به علائم بیماری های دیگر شبیه باشد، در نتیجه با پزشک اورولوژیست خود برای تشخیص صحبت کنید.

اینها شایع ترین علائم مثانه نوروژنیک هستند:

• عفونت دستگاه ادراری (UTI)
• سنگ کلیه
• بی اختیاری ادرار (ناتوانی در کنترل ادرار)
• حجم کم ادرار در هنگام دفع
• تکرر ادرار
• بی اختیاری فوری ادرار
• چکیدن ادرار
• از دست دادن در اثر احساس پر بودن مثانه

تشخیص مثانه عصبی

مثانه نوروژنیک یا عصبی شامل سیستم عصبی و مثانه است و پزشکان آزمایش های مختلفی برای تعیین سلامت هر دو انجام می دهند. صحبت با پزشک اورولوژیست در مورد علائم شما می تواند اولین گام مهم باشد. پزشک شما ممکن است از تاریخچه پزشکی و عادت های روزانه شما سؤال کند. آنها همچنین ممکن است از شما بخواهند تا یک معاینه فیزیکی را بر روی شما انجام دهند.

معاینه فیزیکی برای زنان ممکن است به شکم، لگن و رکتوم نگاه کند.
برای مردان، شکم، رکتوم و پروستات ممکن است بررسی شود.

شما همچنین ممکن است نیاز به انجام یک نمونه ادرار برای آزمایش عفونت داشته باشید. همچنین از شما نیز ممکن است خواسته شود یک تست “پد” انجام دهید. برای این آزمون لازم است که یک پد مخصوص رنگ شده را پوشیده که رنگ این پد هنگامی که ادرار نشت می کند، تغییر می کند.

پزشک شما ممکن است سایر آزمون ها را برای اندازه گیری نحوه کار دستگاه ادراری یا تجویز یک اشعه ایکس یا اسکن برای کمک به شما را تشخیص دهد.

مثانه نوروژنیک چگونه تشخیص داده می شود؟

علاوه بر بررسی سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است آزمایش‌های تشخیصی مختلفی را برای تعیین اینکه آیا مثانه نوروژنیک دارید یا خیر توصیه کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سیستوگرام برای آزمایش عملکرد و ظرفیت مثانه
• الکترومیوگرافی برای تست تون و هماهنگی عضلات مثانه
• تصویربرداری از ستون فقرات و مغز
• تصویربرداری کلیه و مثانه

درمان مثانه عصبی

مثانه نوروژنیک یک وضعیت جدی است، اما وقتی که از نزدیک مراقبت و درمان شود، بهترین راهی است که بیماران می توانند پیشرفت های زیادی در کیفیت زندگی خود داشته باشند. درمان ویژه برای مثانه عصبی که توسط پزشک شما ارائه می شود بر اساس نکات زیر می تواند متفاوت باشد:

• سن شما، بهداشت عمومی و تاریخچه پزشکی
• علت آسیب عصبی
• نوع علائم
• شدت علائم

پزشک شما احتمالاً درمان های مختلفی را توصیه می کند.

آنها ممکن است به شما پیشنهاد کنند که در فواصل منظم ادرار کنید، که از پر شدن بیش از حد مثانه جلوگیری می کند. همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک دفترچه یادداشت برای ثبت هر گونه رویداد نشت داشته باشید. این می تواند به شما در تعیین بهترین فواصل برای دفع ادرار کمک کند. آنها همچنین ممکن است درمان هایی مانند تمرینات کگل و تقویت عضلات کف لگن را پیشنهاد کنند.

درمان تحریک الکتریکی

یکی دیگر از گزینه های درمانی، درمان با تحریک الکتریکی است. این درمان شامل قرار دادن الکترودهای کوچک روی مثانه است. هنگامی که الکترودها تحریک می شوند، می توانند تکانه هایی را به مغز بفرستند و به آن بگویند که باید ادرار کنید.

داروها

هیچ دارویی برای درمان یا کنترل خاص مثانه نوروژنیک وجود ندارد. با این حال، برخی از داروها می توانند انقباضات عضلانی را کاهش یا افزایش دهند. اینها به اطمینان از تخلیه مناسب دستگاه ادراری کمک می کنند.

کاتتریزاسیون

در برخی موارد، پزشک ممکن است کاتتریزاسیون را برای اطمینان از تخلیه کامل مثانه توصیه کند. این فرآیند بدون درد شامل قرار دادن یک سوند ادراری در مثانه برای آزادسازی ادرار است. با این حال، این روش خطر افزایش عفونت مجاری ادراری را به همراه دارد. پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک ها را با دوزهای پایین تجویز کند تا خطر عفونت ادراری را به حداقل برساند.

عمل جراحي

پزشک می‌تواند یک اسفنکتر مصنوعی را در بدن شما وارد کند که مجرای ادرار را فشرده می‌کند تا از نشت ادرار جلوگیری کند و سپس می‌تواند به صورت دستی آزاد شود تا مثانه تخلیه شود. سایر گزینه های جراحی شامل جراحی بازسازی مثانه است که ممکن است به کنترل مثانه کمک کند.

تولیدکنندگان پزشکی به انتشار اختراعات جدید مانند بند مثانه برای کاهش علائم و کمک به بهبود کنترل مثانه ادامه می دهند. پزشک شما این موارد را در نظر می گیرد که به شما کمک کند تعیین کنید چه چیزی برای شما بهتر است.